– Бабам эр шейни Манъа берди. Огълунынъ ким олгъаныны Бабасындан гъайры кимсе бильмей, Бабанынъ ким олгъаныны да Огълундан ве Огълу ачмагъа истеген адамдан гъайры кимсе бильмей, – деп девам этти Иса.
Даа шуны билемиз: Алланынъ Огълу кельди ве, биз Акъикъий Олгъанны таныйыкъ деп, бизге акъыл берди. Биз акъикъий Аллада, Онынъ Огълу Иса Месихте булунамыз. Бу – акъикъий Алла ве эбедий омюрдир.
Къаранлыкътан ярыкъ янсын деп, буюргъан Алла бизим юреклеримизни де ярыкълатты, бизге Иса Месихнинъ юзюнде янып тургъан Озюнинъ шуретини бильдирип косьтерди.
– Филип, – деди Онъа Иса. – Мен о къадар вакъыттан берли сизнен берабер олдым, ве Мени бильмейсинъми? Мени корьген адам Бабамны да корьди. Сен насыл этип, «Бизге Бабаны косьтер», дейсинъ?
– Сенинъ Бабанъ къаерде? – деп сорадылар Исадан. О, джевап берип: – Сиз не Мени, не Бабамны таныйсыз. Эгер Мени таныгъан олсанъыз, Бабамны да таныр эдинъиз, – деди.
Оларнынъ эписи бирлик олсунлар. Эй, Баба, Сен Менде ве Мен Сенде олгъаным киби, олар да Бизде олып, бирлик олсунлар. Сонъ дюнья Мени Сен ёллагъанынъа инанаджакъ.