7 Амма О, Озю ярыкъта олгъаны киби, биз де ярыкъта юрсек, бизим араларымыз якъын олур ве Онынъ Огълу Исанынъ къаны бизни эр бир гунадан темизлер.
Сиз бир вакъытлары къаранлыкъ эдинъиз, энди исе Раббиде ярыкъ олдынъыз. Ярыкъ балалары киби яшанъыз.
Ишанчлы Шаат, олюлер ичинден биринджи олып тирильген ве ер юзюндеки падишаларнынъ Султаны олгъан Иса Месих де сизге эйилик ве тынчлыкъ-аманлыкъ берсин! О, бизни севгени ичюн, Озь къаныны тёкип, бизни гуналарымыздан къуртаргъаны
Гедже кечеята, куньдюз якъынлашты. Шунынъ ичюн къаранлыкъ ишлеринден вазгечип, ярыкъ силяларыны алайыкъ.
Онынъ къанынен биз Онда къуртулыш таптыкъ, ве бизим гуналы ишлеримиз багъышланды, чюнки Онынъ эйилиги пек буюктир.
эбедий Рухнынъ ярдымынен Озюни къабаатсыз алда Аллагъа багъышлагъан Месихнинъ къаны исе олюмге алып баргъан ишлерден виджданымызны темизлей ве бизге Тири Аллагъа хызмет этмеге имкян ярата.
– Эфендим, буны сен билесинъ, – дедим мен. О, манъа шойле деди: – Булар – буюк белядан кечип кельгенлер. Олар озь урбаларыны Къозунынъ къанынен ювдылар, ве олар беяз олдылар.
Биз Ондан эшиткен ве энди сизге бильдирген хаберимиз бойледир: Алла – ярыкъ, ве Онда ич бир къаранлыкъ ёкъ.
Базыларынъыз бойле эдинъиз, амма ювундынъыз, азиз олдынъыз, Рабби Иса Месихнинъ Адынен ве Алламызнынъ Рухунен акъландынъыз.
лякин Месихнинъ къыйметли къанына, яни къабаатсыз ве темиз-пак къозунынъ къанына сатын алындынъыз.
Иса оларгъа деди: – Даа къыскъа бир вакъыт ичинде ярыкъ сизнен оладжакъ. Къаранлыкъ сизни басмасын деп, ярыкъта юрюнъиз. Къаранлыкъта юрген адам къаерге кетеяткъаныны бильмей.
Сув ве къанны кечип кельген – Иса Месихтир. О, тек сувны дегиль, сув ве къанны кечип кельди. Онъа Рух шаатлыкъ япа, ве Рух – акъикъаттыр.
Бизим сизнен араларымыз якъын олсун деп, биз эшиткен ве корьген шейлеримизни сизлерге беян этемиз. Биз исе Бабанен ве Онынъ Огълу Иса Месихнен якъын мунасебетлерде булунамыз.
Сен бизни джезалагъан куньлеримизге коре, беля корьген йылларымызгъа коре энди къувандыр бизни!
О куню Давутнынъ сою ичюн ве Ерусалимде яшагъанлар ичюн бир чокъракъ ачыладжакъ. Онынъ ярдымынен адамларгъа гуналарындан ве арамлыкъларындан темизленмеге мумкюн оладжакъ.
Эй, Якъупнынъ эви! Келинъиз, РАББИнинъ ярыгъында юрейик!
Олар оны Къозунынъ къанынен ве Онынъ акъкъында хаберинен енъдилер. Олар озь джанларыны аджымадылар ве ольмеге азыр олдылар.
Олюмсизликнинъ Саиби тек Одыр; О, якъынлашылмаз ярыкъта булуна, Оны ич бир адам корьмеген эм де корип оламай. Онынъ урьмети ве къудрети эбедийдир! Амин.
Рух, сув ве къан. Олар учю бирлик.
Эр бир яхшы ве мукеммель бахшыш юкъарыдан, коклердеки ярыкъларны яраткъан Бабадан келе. О, денъишип тургъан кольгеге ошамаз, ич бир вакъыт денъишмез.
Эртеси куню Ягъя Исанынъ якъынлашкъаныны корип, шойле деди: – Мына Алланынъ Къозусы! О, Озюне дюньянынъ гунасыны ала.
Манъа балаларымнынъ акъикъат ёлунда юргенлерини эшитмектен даа буюк бир къуванч ёкъ.
Онъа йырланъыз, Онъа чалгъы чалынъыз, бутюн аджайип шейлери акъкъында айтынъыз!
Сенинъ балаларынъдан базыларыны, Баба бизге буюргъаны киби, акъикъат ёлундан юргенлерини корьгенимде, пек къувандым.
Эки адам озьара келишмейип, берабер кетерми?
«Давут Ахимелекнинъ эвине кирди», – деп онъа бильдирди.
Оны дудакъларыма тийдирип: – Мына, бу, агъзынъа тийди, энди къабаатынъ ёкъ олды, гунанъ да багъышланды, – деди.
Анда отургъанларнынъ ич бириси: «Мен хастам», – демейджек; анда яшагъан халкънынъ гуналары багъышланаджакъ.
Бизге къаршы гуна япкъан адамларны багъышлагъанымыз киби, Сен де бизим Санъа къаршы япкъан гуналарымызны багъышла.
Бизни эр бир гунадан къуртармакъ, яхшы ишлерни гъайретнен япкъан темиз сайлангъан халкъны Озюне азырламакъ ичюн, О, Озюни бизим ичюн къурбан кетирди.