3 О, ичкиджи ве къызматабан олмасын, лякин йымшакъ, къавгъа этмеген, акъчаны севмеген адам олсун.
Бакъыджы къабаатсыз олсун, чюнки о, иманлылар джемиети олгъан Алланынъ Эвинде башында булуна. О, инат, тез ачувлангъан, ичкиджи, къызматабан ве арам акъчагъа тоймагъан адам олмасын.
ич кимсени яманламасынлар, къавгъа этмесинлер, лякин юваш олсун ве эписи адамларгъа бутюн алчакъгонъюллиликни косьтерсинлер.
Сархош олгъандже шарап ичменъиз; шу, бозукълыкъкъа алып бара. Аксине, Мукъаддес Рухкъа толунъыз,
Иманлылар джемиетининъ хызметчилери де урьметли адамлар олсун. Олар экиюзьлю, чокъ шарап ичмеге севген, арам акъчагъа тоймагъан сою олмасын,
Аранъыздаки къавгъа ве давалар къайдан чыкъа? Беденинъизде дженк эткен истеклеринъизден дегильми?
Булар да шараптан тентир-ментир юрелер, ичкиджиликтен ёлларыны шашыралар, руханийлернен пейгъамберлер сюрюнелер. Шарапкъа берилип, ичкиджиликтен акъылларыны ашадылар, руяларында янъылалар, тарифлеринде абыналар.
сизлерге берильген Алланынъ сюрюсини яхшы бакъынъыз. Бу ишни меджбурий дегиль, Алла бегенген киби, озь истегинъизнен япынъыз. Озь файдасы ичюн дегиль, акъикъий истекнен япынъыз.
Параны севменъиз, къолунъызда олгъанынен разы олунъыз. Алла: «Сени къалдырмайджагъым ве ташламайджагъым», – деген.
Къарт апайлар Алланы урьмет этип яшасын, башкъаларны яманламасын, чокъ шарап ичмекнинъ къулу олмасын, яхшы ишлер япмагъа огретсинлер.
– Сен ве огъулларынъ Корюшюв Чадырына киргенинъизде, шарап ве башкъа насылдыр ичкилер ичменъиз. Ёкъса, сиз олерсинъиз. Несиллеринъизге бу эбедий низамнаме олсун.
Мен – Юханым, дин къардашынъызым, Иса Месихнен бирликте олып, сизнен берабер къувулам, сизнен берабер Алланынъ падишалыгъында булунам, сизнен берабер сабыр этем. Алланынъ Сёзюни ве Иса Месих акъкъында хаберни даркъаткъаным ичюн, мени Патмос адасына сюргюн эттилер.
Оларнынъ алы беля! Олар Хаиннинъ ёлундан кетмектелер, Белам киби, акъча къапкъанына тюшелер, Къорахкъа ошап, исьян ичюн гъайып олалар.
Олар къызгъанчлы олгъанындан, ялтакъ сёзлернен сизни къапкъангъа тутаджакълар, амма оларнынъ джезасы чокътан берли азыр тура, оларнынъ олюми де кеч къалмаз.
Оларнынъ агъзыны къапатмакъ керек, чюнки олар огретмеге керек олмагъан шейлерни огретип, арам къазанч ичюн бутюн къоранталарны ёлдан уралар.
Сизлерге даа ялварамыз, агъа-къардашлар: тенбеллерни огютленъиз, рухтан тюшкенлерни юреклендиринъиз, кучьсюзлерге ярдым этинъиз, эписине сабырлы олунъыз.
Бойле адамлар Раббимиз Иса Месихке дегиль, озь къурсакъларына хызмет этелер ве темиз юрекли адамларны татлы сёзлернен ве ялтакълыкънен алдаталар.
Мен ич кимсенинъ кумюш-алтыныны я да урбасыны истемей эдим.
Иса оларгъа: – Языда: «Эвиме “Ибадет Эви” дейджеклер», – деп язылгъан. Сизлер исе оны айдутлар къобасына чевиргенсиз! – деди.
– Къурбан якъылгъан еримде атеш бошуна янмасын деп, сизинъ биринъиз Сарай къапуларыны къапатаджагъынъыз яхшы олур эди. Мен сизден разы дегилим, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Сиз кетирген бахшышларынъызны да Мен истемейим.
Шеэрнинъ башлыкълары къапар алып, суд этелер, руханийлери парагъа огретелер, пейгъамберлери акъчагъа фал бакъалар. Айны заманда олар РАББИге таяналар, «РАББИ бизим арамызда, башымызгъа бир беля тюшмейджек», – дейлер.
РАББИ яланджы пейгъамберлер акъкъында шойле дей: – Олар Меним халкъымны ёлдан уралар, оны тишлеринен тишлейлер. Ким оларны ашатса, онъа аманлыкъ ваде этелер, ким исе агъызларына бир шей къоймаса, онъа къаршы дженк башлайлар.
Яланджы яланлар уйдурып, бол шарап ве ички акъкъында пейгъамберлик япса, шу халкъ бойле адамны, пейгъамбер деп, саяр эди.
Ички азбаргъа кирмезден эвель, ич бир руханий шарап ичмесин.
Бунынъ ичюн апайларыны башкъаларына, тарлаларыны башкъа сабыларгъа береджегим. Олар, эм кучюги, эм буюги арам къазанчны къыдыралар, эм пейгъамберлер, эм руханийлер эписи алдаталар.
– Эм кучюги, эм буюги – эр кес арам къазанчны къыдыралар; эм пейгъамберлер, эм руханийлер – эписи алдаталар.
Эфраимнинъ сархош огъуллары макътангъан таджгъа беля! Солаяткъан чечекке, Эфраимнинъ дюльберлигине ве шуретине беля! Чечек берекетли вадийининъ башында, анда яшагъанлар исе шарапнен харапландылар!
Ишнинъ сонъу онынъ башындан яхшыдыр, ве сабырлы рух къопай рухтан яхшыдыр.
Акъчагъа ачкозьленген эвини йыкъар, къапарлардан нефретленген исе раат яшар.
Адалетсиз къазанчкъа къызгъан эр кимнинъ сонъу бойледир: бу къазанч, онъа саип олгъан адамларнынъ джаныны ала.
Лякин олар догъру ёлдан урулдылар, озь файдасыны къыдырып, бахшышлар алдылар ве янълыш суд эттилер.
Адамлар тек озьлерини ве акъчаны севеджеклер, макътанчакъ, къопай, куфюрагъыз, ана-бабаны урьмет этмеген, яхшылыкъ анъламагъан, яман,