4 амма эбедий дюльберлигинъиз юрегинъизде сакълангъан юваш ве йымшакъ рух олсун. Алланынъ огюнде бунынъ къыймети буюк.
Шунынъ ичюн, Алланынъ азиз ве севимли сайлангъан адамлары олып, шефкъат, мераметлик, эйилик, алчакъгонъюллик, йымшакълыкъ ве сабыргъа кийининъиз.
Лякин РАББИ Смаилге: – Сен онынъ дюльбер къыяфетине, юксек боюна бакъма. Мен оны ред эттим. Мен адам киби бакъмайым. Адам адамнынъ юзюне бакъа, РАББИ исе юрегине бакъа, – деди.
Акъикъий еудий – юрегинден еудий олгъан адамдыр. Акъикъий сюннет – адамнынъ юрегиндедир. Бу, язылы Къануннынъ дегиль, Рухнынъ ишидир. Бойле адам адамларнынъ дегиль, Алланынъ макътавыны къазаныр.
Мен буюргъан шейлерни бойнунъызгъа алып, Манъа бойсунынъыз ве Менден огренинъиз, чюнки Мен йымшакъ ве алчакъгонъюллим. Сонъ джанларынъыз раат олур.
ич кимсени яманламасынлар, къавгъа этмесинлер, лякин юваш олсун ве эписи адамларгъа бутюн алчакъгонъюллиликни косьтерсинлер.
Эй, кёр ферисе! Башта пиаланынъ ичини темизле, о вакъыт онынъ тышы да темиз олур.
Ичимдеки джаным Алланынъ Къанунына къувана да.
Шунынъ ичюн биз рухтан тюшмеймиз. Корюнген беденимиз къартайса да, ички рухумыз кунь-куньден къуветлене.
ве, биз сизлерге буюргъанларымыз киби, тынчлыкъта яшамагъа гъайрет этинъиз, озь ишлеринъизнен огърашынъыз, озь къолунъызнен чалышынъыз.
бутюнлей алчакъгонъюлли, йымшакъ ве сабырлы олунъыз, севгинен бири-биринъизге чыданъыз,
Юреклеринъизде Рабби Месихке айры ер беринъиз. Сизден умютинъиз акъкъында эр бир сорагъан адамгъа джевап бермеге эр вакъыт азыр олунъыз.
падишалар ве укюмдарлар ичюн шукюр этмек керек. О вакъыт биз тынч ве раат яшармыз, Алланы урьмет этип, намуслы олурмыз.
Акъылсызлар! Эм тышыны, эм ичини бир Яратыджы яратмадымы?
Устюмде РАББИ-ТААЛЯнынъ Руху булуна; РАББИ мени ягънен сюртип, алчакъгонъюллилерге хайырлы хабер этмеге чагъырды, юреклери къырылгъанларгъа шифа бермеге, эсирлерге – азатлыкъ акъкъында, зинданда яткъанларгъа – къуртулыш акъкъында айтмагъа,
Юдже, Юксельген, эбедий Яшагъан, Ады Азиз олгъан дей ки: – Юксек ве мукъаддес ерде яшайым, лякин тёвбе эткенлернен ве алчакъгонъюллилернен олам. Алчакъгонъюллилернинъ рухларыны джанландыраджагъым, тёвбе эткенлернинъ джанларыны тирильтеджегим.
Гунакярларны ве къанназ адамларны ёкъ эткенде, джанымны ве омрюмни ёкъ этме.
Шунынъ ичюн эр бир арамлыкътан ве дюньяда чокълашкъан яманлыкътан вазгечинъиз, Алла юрегинъизге къойгъан Сёзни алчакъгонъюлликнен къабул этинъиз. Бу Сёз джанларынъызны къуртара биле.
О, озюне къаршы тургъанларгъа йымшакълыкънен огют-насиат бермек керек. Бельки, Алла бойле адамларгъа тёвбе этмеге ёл ачар, ве олар акъикъатны билир,
Бойле адамларгъа Рабби Иса Месихнинъ Адындан ялварамыз ве буюрамыз: тынч олып, чалышсынлар ве озь къазангъан отьмеклерини ашасынлар.
Не де бахтлыдыр ювашлар. Оларгъа ер юзю мирас оладжакъ!
Алчакъгонъюллилер РАББИде кене къуванаджакъ, фукъарелер Исраильнинъ Азизине шенъленеджеклер.
РАББИ Озь халкъынен разы, алчакъгонъюллилерни къуртарып шерефлер!
О, парчачыкълар киби Озь бурчагъыны ташлай; Онынъ аязына ким даяныр?
Биз билемиз ки, гуна япмагъа истеген беденимиз ёкъ олсун ве биз энди гунагъа къул олмайыкъ деп, Месихнен берабер бизим эски джанымыз хачкъа мыхланды.
Амма Иса оларгъа: – Сиз адамларнынъ огюнде озюнъизни инсафлы этип косьтересиз, лякин Алла юреклеринъизни биле. Адамларда кокке котерильген шей Алланынъ огюнде пистир, – деди.
Эй, сен, хиянет тиль, олюм лафларыны пек севесинъ!
Сизлер бозуладжакъ урлукътан дегиль, лякин ольмейджек урлукътан, Алланынъ тири ве эбедий Сёзюнен янъыдан догъулдынъыз.
Сизлер ольдинъиз, ве янъы омрюнъиз Месихнен бирликте Аллада сакълыдыр.
йымшакълыкъ ве озюни къолда тутув. Буларгъа къаршы ич бир къанун ёкъ.
О, РАББИ огюнде ант эткен, Якъупнынъ Кучьлю Алласына адакъ берип, деген:
Мен, Павел, сизинъ аранъызда юваш, сизден узакъта исе джесюр олып, шимди сизлерге Месихнинъ алчакъгонъюллиги ве йымшакълыгъынен мураджаат этем.
Сион къызына айтынъыз: – Мына, Озю алчакъгонъюлли, яш эшекнинъ ве юк ташыгъан эшекнинъ баласы устюнде янынъа сенинъ Падишанъ келе.
Фукъарелерни адалетнен суд этеджек, ер юзюнде эзиетленгенлернинъ ишлеринде догърулыкънен къарар чыкъараджакъ. Таякънен ургъан киби, дюньяны сёзлеринен ураджакъ, яман адамларны агъызнынъ айткъанларынен ольдюреджек.
Цидкия Ехудада дёртюнджи йыл падишалыкъ эткенде, Йирмея пейгъамбер Махсеянынъ торунына, Нериянынъ огълу Сераягъа бойле хабер этти. Серая, Цидкиянынъ баш вазифедары олып, о вакъыт онен берабер Вавилонгъа кете эди.
ольмейджек Аллагъа ибадет этмекнинъ ерине, оледжек адамларгъа, къушларгъа, дёрт аякълы ве сюйрекленген махлюкъларгъа ошагъан путларгъа ибадет этип башладылар.