ве шеэрнинъ баш сокъагъындан акъаята эди. Озеннинъ о тарафында да, бу тарафында да бир яшайыш тереги бар эди. Эр айда, йылда он эки кере бу терек мейва бере, терекнинъ япракълары халкъларгъа шифа бермек ичюн эди.
Бизлерге анавы бойле бир баш руханий керек. О, мукъаддес, къабаатсыз ве лекесиз, гуналы адамларнынъ арасындан олмагъан ве коклерден юксек котерильгендир.
Эгер сизлер Месихнен берабер ольген олсанъыз ве бу дюньянынъ рухий кучьлеринден азат этильген олсанъыз, не ичюн бу дюньядакилерге ошайсыз ве: «Тийме, ашама, тутма!» киби къаиделерге бойсунасыз?
Руханийлер къарарларымны беджерсинлер. Эгер олар сёзлеримни бозсалар, озь башларына гуна къазанаджакълар ве оледжеклер. Мен – РАББИм. Мен оларны азиз эттим.