15 Шунда Алланынъ истеги: биз яхшылыкъ япкъанымызнен, акъылсыз ве бильгисиз адамларнынъ агъзыны къапатайыкъ.
Яхшылыкъ япкъанлары ичюн Алланынъ истегинен азап чекмеге – яманлыкъ япкъанлары ичюн азап чекмектен яхшыдыр.
ич бир шубеси олмагъан догъру сёзлерни айт. О вакъыт душманлар утанаджакъ ве бизим акъкъымызда яман сёз айтып оламайджакъ.
Алланы бильмеген адамларнынъ арасында арекетлеринъиз энъ яхшы олсун. Олар шимди сизлерни яманлыкъ япкъанларны киби яманласалар да, сизинъ яхшы ишлеринъизни кореджеклер ве Алланы Онынъ келеджек кунюнде шуретлейджеклер.
Ким Меним сёзлеримни эшитип, оларны беджермесе, озь эвини къум устюнде къургъан акъылсыз адамгъа ошайджакъ.
эр бир шей ичюн шукюр этинъиз. Буны сизлерден, Иса Месихке инангъанлардан Алла истей.
Алланынъ истеги бойледир: азиз олунъыз, озюнъизни ороспулыкътан сакъланъыз,
– Халкъым акъылсыз, Мени танымайлар. Олар – акъылсыз балалар, ич бир шейни анъламайлар. Яманлыкъ япмагъа усталар, яхшылыкъ этмеге исе бильмейлер.
Шу адамлар акъылсыз айванларгъа ошайлар. Олар тутулмакъ ве ёкъ этильмек ичюн догъгъанлар, истеклери оларны алып баралар. Олар бильмеген шейлерни яманлайлар, озь бозукълыгъында ёкъ олып кетеджеклер.
Алла акъкъында бильген олсалар да, Онъа Аллагъа ляйыкъ шурет бермедилер, Онъа шукюр этмедилер. Бунынъ ерине бош тюшюнджелерге берильдилер, ве оларнынъ анъламагъан акъылларыны къаранлыкъ къаплады.
Саде ёлларынъызны ташланъыз ве яшанъыз, анълайыш ёлундан кетинъиз.
Лякин о, апайына бойле джевап берди: – Къабакъбаш къадын дайын лаф этесинъ. Алладан яхшылыкъны къабул этип, аджеба яманлыкъны къабул этмейджекмизми? Башына тюшкенлерине бакъмадан, Эюп озь айткъанында гуна ишлемеди.
Амма бу адамлар анъламагъан шейлерни яманлайлар. Айванлар киби, базы шейлерни табиат ярдымынен анълайлар, бу шейлернен исе озьлерини гъайып этелер.
ве бу дюньяда къалгъан вакъытта инсаний истеклерни дегиль, Алланынъ истегини тюшюнип яшай.
Мен эвельден Оны яманлагъан, залым, джан агъырткъан адам эдим. Лякин манъа мерамет костерильди, чюнки буны бильгисизликтен ве имансызлыкътан япа эдим.
Бир вакъытта бизлер акъылсыз, сёз динълемеген, ёлдан урулгъан адамлар эдик. Чокъ тюрлю яман истек ве зевкъларгъа къул олып, яманлыкънен ве пахыллыкънен яшай эдик, пис олып, бир-биримизни кореджек козюмиз ёкъ эди.
Эй, акъылсыз галатиядакилер! Акъикъаткъа бойсунмамакъ ичюн, сизлерни ким назарлады? Сизге Иса Месихнинъ хачкъа мыхланылувы, козюнъиз огюндеки ресим киби, ачыкъ анълатылгъандыр!
Олардан беши акъылсыз, беши исе акъыллы экен.
Сен яманлыкъны севген Алла дегильсинъ, яман адам Сенинъ янынъда ер тапмаз.
Гъарип ишаныр, яманлыкъ озь агъзыны къапатыр.
РАББИнъизге бойле къайтарасызмы, ахмакъ ве акъылсыз халкъ? О – сенинъ Бабанъ дегильми? Сени яраткъан, ясагъан ве асыл эткендир!
Амма буны назикликнен ве сайгъынен япынъыз, виджданынъызны темизликте тутунъыз. О вакъыт Месихке иманнен яхшы яшайышынъызны яманлагъанлар озьлерининъ яман лафларындан утанаджакълар.