13 Рабби ичюн эр бир инсаний тертипке бойсунынъыз: падишагъа, чюнки о, устюн акимиеттир,
Сен Крит иманлыларынынъ акъылына кетир, олар башлыкъларгъа ве акимиетлерге бойсунсынлар ве оларны динълесинлер, эр бир хайырлы ишке азыр олсунлар,
Иса: – Ойле олса, императорнынъ акъкъыны императоргъа, Алланынъ акъкъыны Аллагъа беринъиз, – деди.
Огълум, РАББИден ве падишадан къоркъ, фикирлерини тез денъиштирген адамларнен берабер олма.
Мен сизлерни яшамакъ ичюн ерлештирген шеэрни бакъынъыз, онынъ ичюн РАББИге дува этинъиз. Шеэр аманлыкъта олса, сизлерде де тынчлыкъ-аманлыкъ олур.
Иса оларгъа: – Императорнынъ акъкъыны императоргъа, Алланынъ акъкъыны Аллагъа беринъиз, – деди. Буны эшиткенлер шашып къалдылар.
– Императорнынъ, – деди олар. – Ойле олса, императорнынъ акъкъыны императоргъа, Алланынъ акъкъыны Аллагъа беринъиз, – деди Иса.
Айрыджа, озь беденининъ пис истеклерине берилип, акимиетке сайгъы косьтермеген адамларгъа джеза оладжакъ. Олар къопай ве къыйыштыр, коктеки кучьлерни яманламакътан да къоркъмайлар.
Месихтен къоркъып, бири-биринъизге бойсунынъыз.
Арабозар тек яманлыкъ къыдыра, онъа къаршы мераметсиз мелек ёлланыр.
Эписи адамларны урьмет этинъиз, иманлы агъа-къардашларынъызны севинъиз, Алладан къоркъунъыз, падишагъа сайгъы косьтеринъиз.