11 РАББИ Смаилге: – Мен Исраильде ойле иш япарым ки, шу иш акъкъында эшиткенлернинъ эр бири къоркъусындан къалтырап башлар.
– Башкъа халкъларгъа бакъынъыз, къулакъ асынъыз ве шашып къалынъыз! Сизинъ куньлеринъизде ойле бир иш япаджагъым ки, эгер сизге айтып берселер, инанмаз эдинъиз.
– Эй, мыскъылджылар, бакъынъыз, шашып къалып гъайып олунъыз! Сизинъ куньлеринъизде ойле бир иш япаджагъым ки, эгер сизге айтып берселер, инанмаз эдинъиз.
«Ехуда падишалары ве Ерусалимде яшагъанлар! РАББИнинъ хаберини динъленъиз! Исраильнинъ Алласы, Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: Бакъынъыз, бу ерге бир беля тюшюреджегим. Онынъ акъкъында эр эшиткеннинъ къулакълары къоркъудан чынълайджакъ.
Шунынъ ичюн РАББИ, Исраильнинъ Алласы бойле дей: «Ехуданынъ ве Ерусалимнинъ башына ойле белялар кетиририм ки, эшиткенлернинъ отьлери патлар.
Адамлар, ер юзюне келеяткъан мусибетлерни беклеп, къоркъудан нефес алмайып йыкъыладжакълар. Коклердеки кучьлер сарсыладжакълар.
Онынъ ичюн Мен бу халкъкъа эвель олмагъан шейлерни япмагъа девам этеджегим; акъыллы адамларынынъ акъылы гъайып оладжакъ, анълагъан адамларынынъ анълавы ёкъ оладжакъ.
Бу беля кельген сайын, сизлернинъ башынъызгъа тюшеджек, эр саба, эр куньдюз, эр гедже сизге келеджек. Хаберни анълап, къоркъудан къалтырайджакъсынъыз.
РАББИ кельди ве о сеферлери киби: – Смаил, Смаил! – деп чагъырды. Смаил: – Айт, РАББИ. Сенинъ къулунъ Сени динълей, – деди.
Фелестинлилер дженк эттилер ве исраиллилерни енъдилер. Эр исраилли озь чадырына къачты. Магълюбиет пек буюк олды, исраиллилернинъ 30 000 пияде аскерлери ольдюрильди.
Бири-бирлерине сым-сыкъы багъланып япышкъан ве ич айырылмазлар.