8 Давут Ахимелекке: – Мында сенде мызракъ я да къылыч ёкъмы экен? Падишанынъ буйругъы аджеле олды, мен озюме не къылыч, не де башкъа бир силя алмадым, – деди.
Шу куню о ерде РАББИнинъ огюнде олгъан эдомлы Доэг адлы Шаулнынъ бир хызметчиси, чобанларнынъ башлыгъы бар эди.
Руханий исе: – Мына сен Эла вадийинде ольдюрген фелестинли Гольятнынъ къылычы бар, эфоднынъ артында, кийимге сарылгъандыр. Истесенъ, шуны ал, мында башкъасы ёкъ, – деди. Давут онъа: – Онъа етерли сою ёкътыр, оны манъа бер, – деди.
Шаулнынъ хызметчилеринен берабер отургъан эдомлы Доэг онъа: – Мен, Йишай огълу Нов шеэрине Ахитув огълу Ахимелекке кельгенини корьдим.
Давут Авиатаргъа: – Шу куню, эдомлы Доэг анда олгъанда, мен онынъ Шаулгъа эр шейни еткизеджегини бильдим. Бабанънынъ эписи сойларынынъ гъайып олгъаны – меним къабаатым, – деди. –
Падишанынъ чабик атларына минген хаберджилер тез кеттилер, падишанынъ буюргъаныны беджермеге ашыкътылар. Къанун Шушан къалесинде де илян этильди.
Янынъызгъа не акъча кисеси, не торба, не аякъкъап алынъыз. Ёлда ич кимсеге селям берменъиз.