4 РАББИ, Сен къараманларнынъ яйларыны сындырасынъ, сюрюнгенлерге исе такъат бересинъ.
Беля кунюмде Раббини къыдырдым, гедже къолумны котерип, ич тюшюрмейджегим, джаным исе теселлини ред эте.
Мен агъзындан джевап чыкъмагъан, эшитмеген адам олып къалдым.
Манъа кучь берген Иса Месихнинъ ярдымынен эр шейни япып олам.
Алла халкъларнынъ Падишасы олды; Алла мукъаддес тахтына отурды!
атешнинъ кучюни сёндюре, къылыч уджундан къачып къуртула, кучьсюзликтен сонъ къуветке кире, дженкте къудретли ола, ябанджы ордуларны къува эдилер.
Амма О, манъа: «Санъа берген эйилигим етер. Адамлар озь къуветсизлигинде Манъа ишанса, оларда Меним бутюн къудретим арекет этип башлай», – деди. Шунынъ ичюн, менде Месихнинъ къудрети яшасын деп, къуванчнен озь къуветсизликлеримнен макътанаджагъым.
Мен: «Душманларым тантана этмесин. Аякъларым къалтырагъанда, менден устюн олмасынлар», – дедим.
Сизге къаршы дженк эткен къасдийлилернинъ бутюн ордусыны енъген олсанъыз ве оларда тек яралы сойлары къалгъан олсалар, олар биле озь чадырындан чыкъып, бу шеэрни якъар эдилер.
Бель букип, сюргюнликке кетеджексинъиз, ольдюрилип, ерге тюшеджексинъиз. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмайджакъ, къолу эп бир узатылгъандыр.
Шунынъ ичюн, белинъизни акъикъатнен багъланъыз, кокрегинъизге догърулыкъ зырхыны такъынъыз,
Даа не айтайым? Гидон, Баракъ, Шимшон, Йифтах, Давут, Смаил ве башкъа пейгъамберлер акъкъында икяе этмек ичюн вакътым етмез.
Халкъларнынъ мырзалары топландылар, Ибраимнинъ Алласынынъ халкъына къошулдылар, чюнки ер юзюнинъ къалкъанлары Алланынъкидир! О, юксек котерильгендир!
Болдургъангъа – кучь, такъаттан кесильгенге буюк къудрет бере.
Вавилонгъа къаршы ёкъ этиджи чыкъаджакъ, кучьлю аскерлери алынаджакъ, яйлары къырыладжакъ. РАББИ, джезалагъан Алла, эр кеске акъларыны береджек.