1 Смаил бутюн Исраиль халкъына: – Мына мен сизинъ айткъанларынъызны динълеп, сизге падиша къойдым.
Смаил бутюн халкъкъа: – РАББИ кимни сечип алгъаныны коресизми? Халкънынъ арасында онъа тенъ кельген ёкъ, – деди. О заман бутюн халкъ: – Яшасын падиша! – деп къычырды.
Сонъ Смаил зейтюн ягъына толу савутны алып, оны Шаулнынъ башына тёкти, оны опьти ве: – Мына, РАББИ сени ягънен сюртип, Озюнинъ мирасынынъ укюмдары эте.
Бойлеликнен, оларны динъле, лякин сакъындыр, идаре этеджек падишанынъ оларгъа бутюн япаджакъларыны беян эт.
Мен ачувланып, санъа бир падиша бердим, ве гъазапланып, оны сенден алып ташладым.