Амма тек Эфесте дегиль, бутюн Кучюк Асияда биле бу Павел, инсан къолунен ясалгъан путлар Алла дегиль, дегенини озьлеринъиз корип, эшитип турасыз. Шу лафларнен о чокъ адамларны къандырып ёлдан урды.
– Акъайлар, бу ишлерни не ичюн япасынъыз? Биз – сизлерге ошагъан инсанлармыз! Сизлер бош шейлерден вазгечип, ер, кок, денъиз ве олардаки эр шейни яраткъан Тири Аллагъа айланынъыз деп, биз сизге Къуванчлы Хаберни алып кетиремиз.
Энди корюнъиз: Керчектен де, Мен – Одыр! Менден гъайры алла ёкъ! Мен ольдюрем, Мен де яшайыш берем, Мен урам, Мен де тедавийлейим. Меним къолумдан кимсе къуртарып оламаз.
«Эй, РАББИ-ТААЛЯ! Сен Озь къулунъа улулыгъынъны ве къудретинъни косьтерип башладынъ. Коклерде я да ер юзюнде къайсы бир алла Сенинъ япкъанларынъ ве къудретли ишлеринъ киби бир шейни япа биле?