10 Бизлер Месих ичюн акъылсыз, сизлер исе Месихте акъыллысыз! Биз зайыфмыз, сизлер исе кучьлю! Сизлер шуретли, биз исе урьметсиз оламыз!
Аранъызда олгъанда, мен къуветсиз эдим, къоркъудан къалтырай эдим.
Павел озюни бойле къорчалагъанда, Фест къатты сеснен онынъ сёзюни больди де: – Акъылдан тайгъансынъ, Павел! Буюк алимлик сени акъылдан аздырды! – деди.
Эпикурейнинъ ве стоиклернинъ фельсефеси тарафдарлары онен давалашып башладылар. Олардан бириси: – Бу бошбогъаз не айтмагъа истей экен? – деди. Башкъалары: – О гъалиба худжур бир путлар акъкъында айта, – дедилер. (Павел исе оларгъа Иса ве тирилюв акъкъындаки Къуванчлы Хаберни илян эте эди.)
Эгер сизлерни Месихнинъ Ады ичюн яманласалар, сиз бахтлысынъыз, чюнки сизлерде шурет Руху, яни Алланынъ Руху булуна.
Бизлер къуветсиз, сизлер исе къуветли олгъанынъызгъа севинемиз. Сизлер къусурсыз оладжагъынъыз ичюн дува окъуймыз.
Ич кимсе озь-озюни алдатмасын. Биринъиз бу дюньяда акъыллы олмагъа истесенъиз, акъыллы олмакъ ичюн, акъылсыз олмакъ керексиз.
Шунынъ ичюн, буны къабул этмеген адам инсанны дегиль, сизге Мукъаддес Рухны берген Алланы ред эте.
Эгер бир адам такъаттан тюшсе, мен де такъаттан тюшем! Бирев ёлдан урулса, юрегим яна!
Сизлер акъыллы олып, акъылсызларгъа къатланасынъыз!
Базылары: «О, мектюплеринде серт ве кучьлю, амма озю къуветсиз ве сёзге уста дегиль», – дейлер.
Шунынъ ичюн, эгер бир адам аякьта къатты тургъанына ишанса, о, йыкъылмакътан сакъынсын.
Сизлер энди токъ олдынъыз, энди зенгинлештинъиз, бизсиз падишалыкъ япа башладынъыз! Керчектен де, сиз падиша олгъайдынъыз, сизлернен берабер биз де падишалыкъ япар эдик!
Сизлерге агъыр аш дегиль, сют бердим, чюнки агъыр ашны ашамагъа даа кучюнъиз етмей эди. Шимди де кучюнъиз етмей,
Озю ичюн яшагъан адам Алланынъ Руху огреткен шейлерни къабул этип оламай. О, буларны акъылсызлыкъ деп сая ве оларны анъламай, чюнки оларны тек Алланынъ Руху ярдымынен анъламакъ мумкюн.
Олюлернинъ тирилюви акъкъында эшитип, базылары оны масхара этип кульдилер. Башкъалары исе: – Бу акъта сени башкъа сефер динълермиз, – дедилер.
Меним Адым ичюн онъа не къадар азап чекмек керек олгъаныны косьтереджем, – деди.
Озюнинъ инсафлыгъыны юкъары сайып, башкъаларына юксектен бакъкъан базы адамларгъа Иса бойле бир кинаели икяени айтып берди:
Сизни динълеген адам Мени динълей. Сизни ред эткен адам исе Мени ред эте. Мени ред эткен исе Мени Ёллагъанны ред эте.
Инсан Огълу ичюн адамлар сизден нефретленгенде, сизни ред эткенде, акъаретлегенде, масхара этип адынъызны къаралагъанда, бахтлы оласынъыз.
О вакъытта сизлерни къыйнайджакълар ве ольдюреджеклер. Мен ичюн эписи халкъларнынъ адамлары сизлерден нефретленеджек.
Мен ичюн адамлар сизни къувгъанда-къаралагъанда, сиз акъкъынъызда яман яланлар айткъанда, бахтлы оладжакъсыз!
Оларнынъ джеза куньлери кельди, эсап куньлери башланды. Исраиль бильсин ки, гуналары чокълугъындан, душманлыгъы буюклигинден пейгъамберлерни – ахмакъ, рухландырылгъан адамларны – дели саялар.
Адамлар Оны ашалады, Ондан башыны чевирди. Азап чеккен, чокъ хасталыкъ корьген акъай эди. Бизлер Ондан бетимизни чевире эдик, адамлар Оны ашалады, ве биз Оны адам ерине саймай эдик.
Акъылдан эксик адам башкъа адамны ашалай, анълагъан адам исе сусып тура.
Еху эфендисининъ хызметчилерине чыкъып, ондан: – Эписи яхшымы? – деп сорадылар. – Не ичюн санъа бу дели кельди? – Сиз бу адамны билесинъиз, онынъ айткъаны да сизге белли, – деди Еху.
Алланынъ истегине коре, дюнья озь акъылынен Оны анълап оламады, ве шунынъ ичюн Алла имангъа кельген адамларны «акъылсыз» хабер ярдымынен къуртармагъа къарар этти.
Биз исе хачкъа мыхлангъан Месих акъкъында хаберни даркъатамыз. Шу хабер еудийлерни ёлдан ура, юнанлар ичюн исе о, акъылсызлыкътыр.
Алланынъ «акъылсызлыгъы» адамларнынъ акъылындан устюндир, Алланынъ «къуветсизлиги» адамларнынъ къуветинден кучьлюдир.
Бизни урьмет ве масхара этелер, яманлайлар ве макътайлар. Бизни яланджы деп саялар, амма биз догърусыны айтамыз.
ве бойлеликнен, бизде олюм, сизде исе омюр арекет эте.