9 Биз Алланен берабер чалышамыз, сизлер исе – Алланынъ тарласы, Алла къураяткъан бинасынъыз.
Озьлеринъизден, тири ташлардан киби, Алла рухий бинаны къура. Сонъ сиз, азиз руханийлер олып, Иса Месихнинъ ярдымынен Аллагъа хош кельген рухий къурбанларны кетиреджексинъиз.
Алланынъ ишдешлери олып, сизге Онынъ эйилигини бошуна къабул этмемеге ялварамыз.
Сиз Алланынъ сарайы олгъанынъызны ве сизинъ ичинъизде Алланынъ Руху яшагъаныны бильмейсинъизми?
Шегиртлер исе кетип, эр ерде Алланынъ шейлерини анълатып юре эдилер. Рабби оларнен берабер олып, эписи ишлерни япа эди ве бельгилернен Алланынъ Сёзюни тасдыкълай эди.
О вакъытта Иса Озь шегиртлерине: – Ашлыкъ чокъ, ишчилер исе аз.
Топракъ осюмликлерни насыл осьтюрсе, багъча сачылгъаныны насыл етиштирсе, РАББИ-ТААЛЯ да бутюн миллетлернинъ огюнде догърулыгъыны ве шуретини косьтереджек.
Мен урлукъ сачтым, Аполлос суварды, амма Алла осьтюрди.
Онда тамыр атып ве Онда озь омрюнъизни къурып, огренгенинъиз киби, иманынъызда къатты олунъыз, чокъ шукюрлер этинъиз.
Биз – Онынъ япкъанымыз, хайырлы ишлер япмакъ ичюн, Иса Месихте янъыдан яратылгъанмыз. Алла бизге бу ишлерни эвельден азырлап къойды.
Сизлер бильмейсизми? Сизинъ беденинъиз – озюнъизде яшаяткъан Мукъаддес Рухнынъ сарайыдыр. Оны сизге Алла берген. Сизлер озьлеринъизки дегильсинъиз,
Бу Иса – таштыр. Сиз, къуруджылар, Оны четке ташладынъыз, лякин О, бинанынъ темельташы олды.
Бойлеликнен, бизим борджумыз – акъикъат ёлунда хызмет эткенлернинъ ишине къол тутмакъ ичюн, бойле адамларгъа ярдым этмектир.
Амма эгер кеч къалсам, Алланынъ Эвинде насыл арекет этмеге биледжексинъ. Алланынъ Эви – Тири Алланынъ джемиетидир, акъикъатнынъ диреги ве таянчыдыр.
Сионда къасеветленгенлерге куль ерине – сарыкъны, агълав ерине – къуванч ягъыны, тюшкен рух ерине – аджайип макътав урбасыны бермеге ёллады. Оларгъа: «Догърулыкъ эменлери, Озь шурети ичюн РАББИнинъ сачкъанлары», – дейджеклер.
Алланынъ Сарайынен путлар арасында насыл алякъа бар? Сизлер исе – Тири Алланынъ Сарайысынъыз. Алла бойле деди: – Мен сизинъ ичинъизде яшайджагъым, аранъызда юреджегим, сизинъ Алланъыз оладжагъым, сиз исе Меним халкъым оладжакъсынъыз.
Мен сени сачкъанда, сен энъ яхшы юзюм пытагъы, тер-темиз урлукъ эдинъ. Насыл этип, Меним огюмде кийик юзюм пытагъына чевирильдинъ?
Масхаралыкъ ве акъаретни менден узакълаштыр, чюнки мен шаатлыкъларынъны сакълап туттым.
Буны насыл анъламакъ керек, деп тюшюнгенимде, шу манъа агъыр олып корюнди.
Месих исе, Огъул олып, Алланынъ Эвинде башлыкъ эте. Онынъ Эви исе – бизмиз. Лякин бизге ишанчымызны ве биз макътангъан умютимизни сонъунадже къатты тутмакъ керек.
Шунынъ ичюн Мен санъа айтам: сен – Пётрсынъ, ве бу къаянынъ устюнде Мен Озь Топлашувымны къураджам. Оны олюлер дюньясынынъ кучьлери биле енъип оламайджакълар.
Ябанджылар келип, къой-эчкилеринъизни бакъаджакълар, ябанджыларнынъ огъуллары топрагъынъызны ишлейджеклер, юзюмликлеринъизде чалышаджакълар.
Сизлер исе бахтлы олурсынъыз: суву олгъан эр бир ерде урлукъ сачаджакъсынъыз, туварынъызны ве эшеклеринъизни эр ерде отлатаджакъсынъыз!
Икмет озюне эв къурды, онынъ еди дирегини тикледи,
Иса оларгъа джевап берип: – Меним Бабам сачмагъан эр бир осюмлик тюбю-тамырынен сувурылып ташланаджакъ.