11 Агъа-къардашларым, сизинъ аранъызда къавгъалар олгъаны акъкъында манъа Хлоининъ эвдекилери хабер этти.
къопайдыр ве ич бир шей анъламай. Ойле адам даваларны ве сёз къавгъаларыны севе, бундан исе пахыллыкъ, къавгъа, яманлав ве ялан шубелер келелер.
Бош шуретни къыдырмайыкъ, бири-биримизни ачувландырмайыкъ, бир-биримизни пахылламайыкъ.
чюнки сизлер даа бу дюньянынъ адамлары кибисинъиз. Аранъызда пахыллыкъ ве къавгъа олса, сиз бу дюньянынъ адамлары киби дегильсинъизми? Дюньянынъ адамлары киби арекет этмейсинъизми?
Акъылсызнынъ тили къавгъагъа ёл ача, дудакълары да котек чагъыра.
путперестлик, этне, душманлыкъ, къавгъа, пахыллыкъ, гъазап, давалар, бозгъунлыкълар, фыркъаларгъа болюнювлер,
Амма эгер сизлер бири-биринъизни тишлесенъиз ве ашасанъыз, сакът олунъыз, ёкъса сиз бири-биринъизни ёкъ этеджексинъиз!
Янынъызгъа кельгенимде, сизлерни мен истемеген алынъызда тапарым ве сизлер мени истемегенинъиз алымда тапарсыз, деп къоркъам. Кельгенимде, къавгъа, пахыллыкъ, гъазап, давалар, яман лафлар, ошек, къопайлыкъ, низамсызлыкъ корерим, деп къоркъам.
Къопайлыкътан тек къавгъа чыкъа, акъыл танышмакътан исе – икмет.
Мына, Якъуп ве онынъ эвлятлары акъкъында ривает. Юсуф он еди яшында эди. О, яш бир бала олып, озюнинъ агъаларынен ве бабасынынъ апайлары Зилпа ве Билханынъ огъулларынен берабер айван бакъып юре эди. Оларнынъ япкъанлары акъкъында бабаларына етиштире эди.
Лякин буюк огълу Исавнынъ сёзлерини Рефикъагъа етиштирдилер. Рефикъа кичик огълу Якъупны чагъырттып, онъа бойле деди: – Агъанъ Исав сени ольдюрмеге истей.
Къабаатсыз ве темиз олмакъ ичюн, эр шейни мырылдамайып ве суаль бермейип япынъыз. О вакъытта бу яланджы ве бозукъ несиль арасында Алланынъ къусурсыз балалары олурсынъыз. Сиз оларнынъ арасында, дюньяда йылдызлар киби, парылдап турасыз
Биринджиден, иманлылар джемиети топлашкъанда, аранъызда къавгъалар олгъаныны эшитем ве бунъа, азчыкъ олса да, инанам.
Дин къардашларым, Раббимиз Иса Месихнинъ Адынен сизлерге ялварам, эпинъиз разылыкънен яшанъыз. Аранъызда къавгъаларгъа ёл берменъиз, амма акъылларынъызда ве фикирлеринъизде бир олунъыз.
Аранъызда: «Мен Павелнинъ издеши», «Мен Аполлоснынъ», «Мен Кифанынъ», «Мен Месихнинъ», – деген лафлар бар. Мен шуны айтмагъа истейим:
Лякин акъылсыз давалар, несиль джедвеллери, Къанун акъкъындаки тартышма ве къавгъалардан узакълаш; олар файдасыз ве боштыр.