55 அதங்ங ஏசு ஆக்களபக்க திரிஞட்டு, ஆக்கள படக்கிதாங்.
ஏறனமேலெ நனங்ங சினேக உட்டோ ஆக்கள நா ஜாள்கூடி, சிட்ச்சிசி திருத்தீனெ; அதுகொண்டு நீ ஜாகர்தெயாயிற்றெ மனசுதிரிஞ்ஞு பந்தூடு.
பகராக பகர துஷ்டத்தர கீயாதிரிவா; பகராக பகர பேடாத்த வாக்கு கூட்டகூடாதிரிவா; அதன பகராக ஆக்கள அனிகிரிசியுடிவா; ஏனாக ஹளிங்ங, தெய்வ நிங்கள அனிகிருசத்தெ பேக்காயி ஊதிப்பா ஹேதினாளெ நிங்க மற்றுள்ளாக்கள அனிகிரிசிவா.
அம்மங்ங ஏசினகூடெ இத்தா ஒப்பாங், தன்ன வாளின ஊரி, தொட்டபூஜாரித கெலசகாறன பெட்டிதாங்; அம்மங்ங அவன கீயி அற்று பித்துத்து.
நிங்கள மனசினாளெ ஒள்ளேது கீவத்துள்ளா ஆசெ உட்டு; எந்நங்ங, நிங்காக அதன கீவத்துள்ளா பெல இல்லாத்துதுகொண்டு, பரீஷண பாராதிருக்கிங்ஙி ஒறங்ஙாதெ இத்து பிரார்த்தனெ கீயிவா” ஹளி ஹளிதாங்.
அம்மங்ங பேதுரு ஏசினகூடெ, “எல்லாரும் நின்ன புட்டு ஓடிஹோதங்ஙும், நா நின்ன புட்டு ஹோகெய்ங்” ஹளி ஹளிதாங்.
அதங்ங ஏசு அவனபக்க திரிஞட்டு, “நன்ன கண்ணா முந்தாக நில்லாதெ செயித்தானே! நீ நனங்ங தடசாக நில்லுது ஏக்க? நீ தெய்வகாரெபற்றி சிந்திசாதெ மனுஷன காரெபற்றியாப்புது சிந்திசுது” ஹளி ஹளிதாங்.
எந்த்தெ ஹளிங்ங, ஒந்தே நாவினாளெ தெய்வத புகழ்த்தி பாடுதும், இஞ்ஞொப்பன சாப ஹவுக்குதும், எந்த்தெ செரி ஆக்கு? ஒந்தே ஒறவிந்த ஒள்ளெ நீரும், உப்புச்சொவெ உள்ளா நீரு சொரிகோ? நன்ன கூட்டுக்காறே! நிங்க அந்த்தெ கூட்டகூடுது செரியல்ல.
தெற்று குற்றதபற்றி ஆக்க பிஜாரிசிண்டிப்புது தெற்றாப்புது; ஏனாக ஹளிங்ங, ஆக்காக நன்னமேலெ நம்பிக்கெ இல்லெயல்லோ!
ஆக்க அந்த்தெ ஹளிதாகண்டு, தன்ன சிஷ்யம்மாராளெ யாக்கோபும், யோவானும் ஏசினகூடெ, “எஜமானனே! நங்க ஆகாசந்த கிச்சு எறக்கி ஈக்கள கொல்லத்தெயோ?” ஹளி கேட்டுரு.
ஹிந்தெ ஏசும் சிஷ்யம்மாரும் பேறெ ஒந்து பாடாக நெடது ஹோயிண்டித்துரு.
