Esnan ku SEÑOR a reskatá ta bini Sion hubilando. Un alegria sin fin ta pone nan kara bria, un goso sin midí ta poderá di nan. Tur pena i kehamentu ta disparsé pa semper.
Habitantenan di Sion, sea kontentu i alegrá boso, SEÑOR, boso Dios, ta bolbe duna áwaseru, den hèrfst, den wenter, den lènte, na e tempu adekuá, manera promé ayá.
Saserdotenan, esnan ku ta sirbi SEÑOR, mester para meimei di entrada di tèmpel ku altá yora i resa: ‘Tene mizerikòrdia ku bo pueblo, SEÑOR, No laga otronan hasi bofon di bo mes propiedat, no laga e pueblonan hasi chèrchè: “Unda e Dios di Israel ta en realidat?” ’