18 El a bisa Dios: ‘No ta mihó Bo duna Ismael e bendishon akí?’
E promesa akí ta pa boso, pa boso yunan, i tambe pa tur esnan ku ta leu, esta tur e hendenan ku Señor nos Dios lo yama.’
Ma ami, inosente, lo Bo sostené mi i mantené mi pa semper dilanti di bo kara.
Tin hopi hende ku ta bisa: ‘Ken lo trese pa nos algu di bon?’ SEÑOR, mira nos ku bon wowo!
Mi ta laga nan sigui ún solo meta den nan bida i pensamentu: respetá Mi tur ora, pa por bai nan bon i tambe nan yunan despues.
Nò, ta boso maldatnan ta manera un muraya entre boso i boso Dios; ta boso propio pikánan ta pon'É kita kara pa no skucha boso.
Bo ta kore ku mi for di e tera akí. Lo mi tin ku skonde pa Bo. Lo mi ta un refugiado riba mundu, sin paradero, ken ku topa mi lo por mata mi.’
Maske kon bo traha kunuku, lo e no produsí nada mas. Lo bo dualu riba mundu sin paradero.’
E ora ei Abraham a bùig te na suela. El a hari i pensa: ‘Un hòmber di shen aña por bira tata ainda? Sara lo por haña yu ku nobenta aña?’
Pero Dios a kontest'é: ‘Nò! Bo kasá Sara lo duna bo un yu i lo bo yam'é Isak. Ta kuné lo Mi sera mi aliansa komo un aliansa eterno ku lo konta pa su desendientenan tambe.
Abraham no a haña e eksigensia di Sara korekto, pasobra Ismael tambe tabata su yu.