«Sɔɛi n dimulnin nda-e co hee ni aa: Paalen a ɲumndan mɛmɛan ma co ya tolɔɔ kongilan, kani dɛnɛ palaa vɔɔn-vɔɔndo tol vanaa nia coo, a yɔŋulun yɔŋulɔn nɛyaa bɛndu singu loo.
«Éé ya, demboo! Kpòkóó ya, demboo! I co somisominndo a ɲɛ nɛyaa, kɔllo kindun ya véŋ-véŋ. I tiwba meiyo a hee le, kani i tuei bulula-hɔŋaalan diom, a yonda cɔwvo.
Ya, i beŋ nɔm le dɛnɛ palaa tuisi kangalan te, o co yeemɛi ni mì paale dɛnɛ palaalen le tiiya le. Nɔm Mɛlɛka, a sina ken válán. Diom ya soo-o, nɔm o hɔl ya dimi ndu ni.
O kon mí mulul masaa aa: ‹Masaa, màá va yoomu le fɛɛn a fɛɛn! Kɛ vɛ̀ɛ̀ ya kɛɛ yɛnin kɔllo itambu? Kobi sɛila fuɲaa nia imamaa la co nin-ndo tambu, yinnden le lom koŋnda ndɔlan.›
«Vannda Yuda co o mɔnɛi nin, kobila ndalan la co yɛɛvɔɔ dɔwnɔnndo, a co a hɔlaa yiyaa icali lɛŋ. Yerusalɛmnda co koŋullo, mì diom ndaa va kɔlan háá o halataala.