«La yonda sɔɛi he Esipte, mì la tosa mì vannda sina ndi Mikdɔl, Nɔf a Tapanɛs! Mí la dimul nda aa: ‹La bɛɛndian mì la sim yili!› Kani a cii vanaa balu niaa-a bɛlubɛluu a cɔwvo.
Mó dɔaw polale Kad len duaa aa: «Biiloo co le vana ke polale Kad len falle fɛkɛi-yo! Cuavaa-imamaa Kad-a co ihini maa n'yàlà, a bii pɛ ɲɛ nda co mɛngɛlaa-o, a kandu ndu sɛɛsiaa o congúlan háá o bollen.
Nuaa Maalii Hala dimi ni aa: «I tɛɛmbuunin piɔmnda mì ɲumi halaa fondoa co Nɔf-a, simlacinɔ ve lɛnin le lɛŋnde Esipte len te. I sɛŋinin kɔl isiòònndo o lɛŋnde len kpow nin.
Niaa vannda Esipte sei, telen niaa bɛnda le volɔɔla niaalan dovio le kɔlan o biyɔɔ nin-ndo co hoo ni. Kani kobio Nɔf piɔlnin mò siŋnun pɔmndo, vana venin lenin te.
Ma luɛinin o tàndá Yuda-o nin, ma hunnin taw-taw mì ma sɛŋin nɛɛ-nɛɛ ka. Ma helnin mì ma bii nda háá o bololan, tindima ndɔma vanin fasaŋanndo-an ma kumbunin lɛŋnde nɔmnden kpow, nɔm Emmanuɛl!»
Kámáá Esipte le n tiindan te? Mɛɛ vana tiinda baa o kpɛ̀ndɛ̀le yomɛilen coo nuaa, mì le cuku vana baa, mì vana bolin yɛ Esipte co ni. Lende Faraɔnnɔɔ, o co masaa Esipte-o co le vanaa tiindan ndu-a kpow ni.
Vanaa co sangaa a ɲaanɔnndo-a co kɔlan vionnɔnndo Hɛsbɔn. Kɛ yinnden le co fula o kobi kon nin, o cɛi lemasaa Sihon, mì yelenyelenndo kɔ loam lɛŋnde vanaa kan cɔnɔnndo o pɛɛngulan háá o lɛŋnden kɔllo.
N co Mɛlɛka dúmbóó yiiyo, n co ndu dɛnnda lacòòvalan tosallo, n co faŋanndo Hala naa kɔɔli, n co kɔnndan polon. N co sɔɔn kɔlvesɛiyon dimio mì n va nila kalulan tosaa, n co sɔɔn lacòòvan yiyanndo mì n va mun dimio o kɔltan nin.