«Paale len, niaa vanaa co vanaa nia-a, siɛmbula bii lɛnin niaa le dɛnnda vɔɔnnda niaa tosa paandu a ya lan te. Kani i faŋanin vanaa yongaa niaa tɛɛn. O kon, la pɛnginin yongaa tosaa o pembii nii diandɛi coo.
… Se Mɛlɛka-Nɔ-Kpaayaa-Kpow-vo tuu sanga bɛndoo ho ni. O tuisi ndu nda coo le yonga vanaa nda co bɛɛlen yɔngoo-a tɛɛmbuuo a le vanaa bɛndua co o lɛŋnden coo-a siɛmbulan tuisio.
Lende koni i co le niaa cuaa felengia ni, la tuisin kaasonnda o labɛngunin. O naaŋan niaa vellaa-velle nin, la nɔ kɔl tuisianndo, kani Sɛbɛ Hala-o dimi aa: «Simullo Hala simul vanaa yongaa ni, kɛ mo tosal vanaa tuisiannda kɛndɛi.»
Kɛ nduyɛ, kɛndɛi Hala co naa tosallo-e co i bɔɔ, kani o dimin vɛlɛ aa: «Hala co vanaa kuundiannda cɔlɔbaa, kɛ o co vanaa tuisin tootoo-a kɛndɛi tosallo.»
I co niaa dimul, mí Hala tuinun vana biyaa muloo iɲíí, mó muungu o ndu lo bɛ́ɛ̀, kɛ o tuinun o pilɔɔ iɲíí le. Lelan, vana-vana heelun pɛ, ndu sɔlanin tuisio tootoo. Kɛ vana-vana tuisin pɛ, ndu sɔlanin heeloo.»
«Vanaa vɔɔnda co nɔm kuello, nɔm Ninive! Bɛɛndiaa vanaa nɔmaa cɔwva le fondala mayoomulan kandaa dɛ! La vá cumullo o nɛilan coo mì la bɛɛndian le cɔwvo. La sim a yoomuma niaan kpede.
Mí kandu a Yerusalɛm a á kobila va o tàndá Yuda-o nin-ndan, masaa ndaa a simlacia ndaa, le lan mingio bémbélan. Mí vannda va kpingaa a mɔnɛi biyɔɔ, o kon má ca dɛnɛ kon, má va mɛnaa a ndi o kɔɔ mɛɛ o co hau tosanndo yɛ.