«I tuei yeowla fula yungoo Moab o sondo lan, mí tuɛi sɔɔn vɔɔŋun fula poaa Amɔnnda o sondo-on. À va yungu nuu yeowlan má va lɛŋnde yungu ni kon kiolɔɔ le lɛŋii ndɛi cɔɔloo.
Lende koni i co le niaa cuaa felengia ni, la tuisin kaasonnda o labɛngunin. O naaŋan niaa vellaa-velle nin, la nɔ kɔl tuisianndo, kani Sɛbɛ Hala-o dimi aa: «Simullo Hala simul vanaa yongaa ni, kɛ mo tosal vanaa tuisiannda kɛndɛi.»
Yonga nɔm bɛndoo co nɔm palaa ni. O powta kpovalan tɛɛn calta nɔmndan la co ni, a cii lan heelu coocoo ningo-ningo, ma va ɲunanndo o kɔl nin aa: ‹Nɛ̀ɛ́ nɔla yɛ ya tuisi lɛŋ?›
Mí Moise nda Aarɔn a kɔa o Faraɔnnɔɔ lo, má dimul ndu aa: «Mɛlɛka soo nuaa ni, Hala Hebreea pɛɛn aa: ‹Vɛ ma va kɛɔ tuisinndo ya o labɛngunin? Mel-la cuavaa niaa mà kɔ biilu ya.
Nɔ́ɔ́ dɛnɛ nɔɔlɛi ndɔɔ co ndu o domaa. O ve kɔl o ɲɛ va ndu hunɔɔ komal-lo le. Mí delɔɔ ndɔɔ dɔaw ndu kɔndɔfili. Nduyɛ vana-vana ve le ndu ɲɔɔlu le. Mó dimi aa: ‹Éé Mɛlɛka! Tofa vɔ siɛmbula ya co nin-ndan, bau yaamɔɔ nuu nɔla ya.›
Kani nuaa Maalii Hala dimi ni aa: «Le tùú niaa tɛm balan mì la kundu pelon lɛŋ-ndo, le tùú niaa dɔwnun ɲaale a nɛyɔn Israɛlla o lakɔl, mì la pɛɛsa nda-o,
Diom Mɛlɛka dimi le vanaa vɔɔŋaa balu vanaa nia-a-o, a co baa yɔɔ o ɲɛ nuu, lɛŋnde yáà yɔngu vanaa niaa Israɛlla kɛ́ɔ len-ndo co hoo ni aa: «I co nda sungɔɔ o lɛŋnde ndalen coo, mì hɛlu vɛlɛ nda Yudaa o ba.
Kani la va lon paale len, mí la simnun, mí vanaa celennda kɔannun a bolofaa ndaa. La lo tofaa mí mialla hun luɛi o kobi ndaa nin, Yerusalɛm pɛɛn, má mal siondei le bolofaa ndaa piɔvanndo. Niaa bɛɛ, mí la tosa maa vanaa kan.