Mɛlɛka dimi aa: «La hun mì n soonun latulu! Te hakila niaalan la va pɛ lasiaŋa vaŋ, la co muungu lahumbu maa fengbɔ, te la va pɛ lasiaŋa maa kola siaŋa sɔɔtɔtɔ, la co muungu maa kola keese humbu.
La kɔ nuwviaa kɔlɔ sɔɛi he aa: ‹Vannda ɲííye tuinɔnndo hɛnan ya ni, o co sálàlan solio le.› Kani o co vanaa sandaa le ya hin veelu le, kɛ vanaa lahakia.»
Nɔm va pɔmbɔa nɔmaa laandua yaalaa-o, nɔm bɛɛ siɛmbulan la tol nɔm le hakila nɔmndan. Hakila lan la siinguu nɔm vana yɔŋ vɔɔndo hiovɔɔ nda coo ni. Lan la tosa ni, mí nda va fisa a nɔm, má hiaw nɔm sandei. Lelan nɔm bɛɛ, siɛmbulan la tol nɔm mà tambu labɛɛ, kani nɔm ke pɔmbɔ nɔm a bɛ nɔm dio ni.
Mí Moise cua daɲɛi, mó cɔaw kɛwvo a ndi, mó landu ndu o yɔm ipɛngɔɔ coo. Te kɛwvo ndóò lɔva nin pɛ vanndo, vana kalaa ndóò tofa kɛw idaɲa kon, ndóò sɔla cindaa.