17 Maa mɛɛ o sɛvan yɛ aa: «I siinguu nɔm fuɲaa le vanaa-mangalaa-isɔɔa bɔɔ-bɔɔ». Fuɲa vanaa kan o co vana o laalan-ndo o hɔl ni, Hala pɛɛn. O yɔngu vanvílɛ́iya yoomoo, mó tosa mí ɲɛm co lon fula.
Te Kɔl vana tindi Yeesu fulaa vanvílɛ́iya tɛɛn-ndo co pɛ niaa nin, vana tindi Krista fulaa vanvílɛ́iya tɛɛn-ndo tosanin vɛlɛ mì dialun niaan vu-on muungu yoomu le Kɔl ndɔ co niaa nin-ndo.
I co niaa toɲaa dimul kpendekele, telen pum co tiiya, o tiiyaa koni o co yɛ nin nuaa ni, mì vanvílɛ́iya tuei Po Hala-o diom, nduyɛ vanaa tueinin ndu kan diom-nda a vanin yoomu.
Lelan fuɲa-mama pilɔɔ, Abraham ndóò nɔla lɛ hoo hɔ́ɔ́ violɔɔ loo, mó vialu cuawva sɛ́lɛ́ bɛndoo maa loeon o halataala, te kon te maa siòònndon o mɛmma ihɛllan kɔngɔ, vana nɔla nda cɔm te.
A toɲa, la fulanin a kɔlkɛndɔɔ taw, a yaanin niaa o kɔlɲuloo nin, pembun bɛndon a n'pɔmbɔn piɔndinin a ɲaaloo niaa o hɔl, nduyɛ yɔmii co yondoo nin-nde kpow i tiamnin balan.
Kɛ dɛnɛ pilɛ co, o niaa bɛnda le pɔɛɛnɔn too, caaŋaa nia: Mɛlɛka o hɔl, paalen ten pilɛ le co macoaa maa vɔsilan vàá pilɛ, mì vɔsilan vàá pilɛ la va maa paalen ten pilɛ.
Le laalan Noe ndóò nɔ-o, mí Hala cɔm ndu dɛnnda vanaa ci vɔ le lan. Mí Noe luɛi sɔɛi Hala-e yii, mó toosiaa dɛ̀ndɛ̀ mamɛn bɛndoo le yungu ndɔɔ ciindiaa. Le hee, mí Noe cɔm maa dɛnnda vanndacieea o ceendo coo la niŋ te. O kon mí Hala ca ndu vana sandaa le laalan ndɔɔ.
Nɛ̀ɛ́-nɛ̀ co yɛ maa ya? Vana kon sɔlɔlan niko! O dimi niko sɔɔn co hunɔɔ yɔŋnɔn siɔdii laci-on mò cɔm ya mun! O cɔm niko dɛnnda tosan paandu kandɔɔ a boondii yungoo ho-e háá telenndo ho lan! O dimi niko pɔɔ ɲɛ hun yɔŋnunnin siɔdii laci-o!
I co ndu duaa dɔvɔɔ mò vilul nɔm hɔ́ɔ́ piaandoo. I co ndu duaa dɔvɔɔ mo siŋnun kala-mama vanaa-mangalaa-isɔɔa súúlan taw. Masaa súúlan taw a fulanin ndu o ipulu.»
I dimulnin lɛŋnde luaŋ-nden aa: «Mingi nda o nda lo!» I dimulnin vɛlɛ lɛŋnde too len aa: «Kungulan nda coo le!» Faŋa poaa niaa nɛɛ nda co o lɛŋnde nin kɔɔli-kɔɔli-a mà mingi nda o nda lo. Faŋa cuavaa niaa laandua lɛŋnde mɛɛlu ma mingi nda nanu,
La yiyan te maa o tiw le diminndo o lakɔl te aa: ‹Abraham co fuɲa naa mamaa ni!› Kani, mì dimul niaa, hali o powtan-ndan, Hala nɔla mò solul Abraham cuawva.
Le Ismaɛl-lɛ, i tuei piɛile n piɛi le ndu len. I co ndu duaa dɔvɔɔ mì yɔngu ndu cuavaa-imamaa taw. O kuinin ipulu, polale ndɔlen le vanin sɛ́lɛ́. I vangalanin cuavaa ndɔa imamaa. Langbaa kɛsun kálàá tɔ́ a à ŋiɔn a fulanin ndu nin. I siinguunin ndu fuɲa-mamaa le vanaa-mangalaa-isɔɔa sɛ́lɛ́ bɛndoo.
La yiyan-ndɔ a Abraham fuɲa niaa o kɔɔ, la loonun-ndɔ a Sara velu niaa-o o kɔɔ, kani telen Abraham va ndu pilɛ-o ya veelu ndu ni. O kon kɔɔli, mí dɔaw ndu duaa, mí tosa mó kui.
Tiindan kɛ́-kɛ̀ ve lɛ le, kɛ mí Abraham tiindan. Mó laalan Hala, le ken o siŋnun «fuɲa-mamaa le vanaa-mangalaa-isɔɔa bɔɔ-bɔɔ» ni, maa mɛɛ ndíì dimulun ndu yɛ aa: «Lende cuavaa nɔmnda vanin sɛ́lɛ́ ni.»
cɛlɛkpɛa kan ndáà vilun-ndɔ le, aa tosa vɔ dɛnɛ kɛndɛ, te kon te dɛnɛ vɔɔn te, mí i dimulun Rebeka aa: «Kaasonɔɔ tosalnin o pɔmbɔɔ baalaa.» O dimi kon haliko mi tuu Hala ndóò tuu-o ndóò peelun, o co le dɛnndan te, kɛ le hɛnan vana hɛli-o.