La cii kɔlta niaalan dindi o sɔɛi toɲɛi biyɔɔ nin, haliko mi kaolian kpeekpeiyo va niaa tɛɛn. Puapilɛa nia co ni, lelan la kaolian vellaa-velle a kɔltan kpow,
Puapilɛa nia, le hɔ́ɔ́yɛi niaa sɔla veeloo ni. Kɛ nduyɛ, la siinguu hɔ́ɔ́yɛi ken fɛɛlɔɔ le luɛyɔɔ dɛnnda n'falulan tosaa le, kɛ la tosalan baalaa vellaa-velle a kaolianndo.
Condii fula o condun David-on nin-nde, condii vannda keì solio nɛi-tɛɛn o kɔlan-nde. Àá! O co bɔɔ dɛnɛ kɛndɛ a dɛnɛ ɲaaloo mì puapilɛa bɛnda o caltan nin!
Te vanndo dimi pɛ aa: «I kaola Hala», kɛ mò nɔ nɛyɔn puapilɛ ndɔɔ, mɛɛ vana lacòòvaa o co ni. Kani te vanndo kaola puapilɛ ndɔ o co cɔu-vo le, o nɔla mò kaola Hala o co cɔ loo le.
Lende koni i co le niaa cuaa felengia ni, la tuisin kaasonnda o labɛngunin. O naaŋan niaa vellaa-velle nin, la nɔ kɔl tuisianndo, kani Sɛbɛ Hala-o dimi aa: «Simullo Hala simul vanaa yongaa ni, kɛ mo tosal vanaa tuisiannda kɛndɛi.»
Lelan, la ke vana-vana ɲɛ o bɛnda le niaa sɔlaa o ba-o: la yɔngu vanaa niaa bɛnda le cuungiaalan yɔngoo-a cuungiaalan, mì la yɔngu vanaa niaa bɛnda le muloo yɔngoo-a muloo, mì la ke vanaa niaa bɛnda le bɛɛlen keo-va bɛɛlen, mì la biilu vanaa niaa bɛnda le biiloo-a.
Kɛ taa veelu nɔm pɛ, a kɔ cal o fonda mɛɛlaa, o kon te vana veelu niaa-o hin pɛ, o dimulnin nɔm aa: ‹Caan nuu, kɔ cal laci.› O kon, a sɔlanin bɛɛlen vanaa nda veelu-a kpow o hɔl.
Puapilɛa naa, mɛɛ mì n va Hala balikaa mello le niaa. O bɛnda mì n tosa kon, kani laalan niaa co cɔɔloo hiovɔɔ laci, kaola co niaa tɛɛn vellaa-velle-o co hiovɔɔ laci tuŋ.
Poaa ndɔa ndáà dema kafolan tosa o la nda lo cɛinin vellaa-velle. Ndáà cii pɛ kafoo tosa o ò pilɛ lo ndáà kɔ tosa vɛlɛ o ò celen ndo. Ndáà cɛn pɛ kɔlan, ndáà yoongu yemaa ndaa yáá-a le kɔlan dioo a kolɔɔ latulu.
Yɔŋii kon tosan, n piɔvan telenndo ho. Má cè lɛŋnden nden kpow! Cua fonda n yeema-o. Te o ba mɛllo coo nɔm kɔɛ ni, ya i kɔɛ o ba kɛndɔɔ coo, te o ba kɛndɔɔ coo nɔm kɔɛ yɛ ni, ya i kɔɛ o ba mɛllo coo.»