Kani ndáà síná Hala tɛ́ɛ́, kɛ a ke ndu biilu bɛnda le ndu Hala-o le, a mel ndu balika le. Mí yiyannda ndalan la luei nda o laasianndo nin, mí kɔlta ndala idiɔmndan la luei nda o ɲumndan nin.
Maa mɛmma ihɛlma biiŋuanma co hiiyo solio-an nda co ni, lende sɔɔn lasiɛmbun nda co tosaa-on co ni. Maa loeon tɛnda coocoo mi n faŋan o fondala ndalan ndon nda co ni, Hala mandal nda ɲumma bɛnduan le fɛɛn a fɛɛn.
La yiyan-ndɔ sɔɛi mɛlɛkaa cɛl le lou o fonda ndaa le-a, kɛ má faŋan o calta ndalan, mí Hala bii nda o yɔlɔn le fɛɛn a fɛɛn. A co cumndo o ɲumma bɛnduan nin le paale bɛndule yamɛi kialunnin-nden.
Dɛnɛ palaa co le diɔm sondo vesɛi mandaa n'saa, o mal saa ndɔa-o! Màá mɔɛi cɔwve sɛɛsiaa ndu congoo, mì i pɛl ndu hɔlte ba kɛndɛlen! Màá congú ndɔɔ vu lekɛ́ndɛi! Màá hɔlte ndɔle ba kɛndɛlen le muungu tɔ́liɔ̀!»
I co niaa yɔɔ o mɔɛi cɔwve bɛngu, Niaa kpede, la baŋnin vulan mà kili niaa bololan. Kani i veelu, la cɛl te. Mí soaa, kɛ la yeŋ lani le, mí la tosa ɲɛ co dɛnɛ vɔɔndo ya o hɔl-lo, mí la hɛli le ɲɛ hɛnan ya loo tosaa.
I sɔanin vanaa va nɔm saangiaa-a taala kólaa kon o ba, a va nɔm kan dimullo aa: «Tundun mì n hiow»-va. Mí nɔm óò siinguu kɔɔ nɔmndo maa lelɛŋ, maa nɛi keiyaa coo le vanaa hiavaa.