I yiinin kpema fɛɛn-fɛɛndo a nda. I mulul-lɛnin nda kɔɔ le. I tosalnin nda dɛnɛ kɛndɔɔ mì tosa ma vo ya o kɔlta ndalan nin, o kon a kue lɛnin ya levil te.
O co le niaa kpow le ya co sɔɛi he dimio le, i sínà vanaa ya hɛli-a. Kɛ fɔ mì Sɔɛi sɛvan-nde peelun aa: ‹Vana naa n va ɲɛdiaa dioo latulu-o heelu bɛngoo le ya nɛiyo ni.›
O kon mí ca tɔɔmasele celen o halataala, o va o bɔɔ, ɲɛ kɔndɔfili bɛndoo pila o va ni, mɛlɛkaa nda ŋɔmmɛw aa nɔ dɛnnda palaalan tan ŋɔmmɛw o laba, lan la co la mɛɛlaalan ni, kani a lan kɔltuw Hala-o mɛɛlunin ni.
«N sɛɛsian ndu le, n malnun siondei, le sinaa vana nɔnin ndu-o.» Ken tosan, haliko mi o dimin o Sɛbɛ Hala-o nin-ndo ndóò peelun aa: «A co volɔɔla nilan piɔvanndo nda pila tɛɛn, a co siondei malɔɔ le doma ni lebɛngoo.» Lende vanaa cɔwva tosa ni.
Kani i co niaa toɲaa dimul, o co o sɛvaa o Sɛbɛ Hala-o nin aa: ‹A cɔm ndu vanaa tosaa yɔŋ vɔɔnda coo›. Mɛɛ mì sɔɛi ken i peelun a ya o kɔɔ. Kani ɲɛ sɛvan a ya o kɔɔ-o co nin le peelɔnndo.»
Mí langbanɔ va kon a kola keesoo lekɔɔ-o heelu balan coo, mó mɛnan o diola Vana co yoomu le fɛɛn a fɛɛn-ndo lan, mó dimi aa: ‹Dɛnndan-ndan la viawnin háá le vɔsilan tan yáá a tálá. Lɔ́ɔ́ kpaaya vanaa diandaa cuunin itambu-o, la cuunin ni.›
Mí doma bɛndu humboo yɔngun vana-vana o nda tɛɛn, o kon má dimul nda maa a cum ɲɛ-pɔmbɔ, háá mi caaŋaa ndaa nda tosa baala pilɔɔ-a a puapilɛa ndaa nda va hunɔɔ diyɔɔ maa nda-a ndáà siow bɔŋa.
Mí mɛlɛkanɔɔ dimul-la aa: «Sɛva aa: ‹Dɛnɛ kɛndɔɔ co le nda, vanaa sɔla veeloo le ɲɛdiaa kafo yiyaa nɔ Saa téndóó-a.› O kon mó dimul-la aa: ‹Sɔɔn toɲan Hala-on co mun ni.›»