La kela maa vanaa co o ba nda coo-a, kɛ nduyɛ, la siinguu hɔ́ɔ́yɛi niɛi kunga viannanndo le dɛnɛ vɔɔndo vionɔɔ le, kɛ la tosa dɛnndan maa vanaa baalaa Hala.
«Kɔl Maalii Hala-o co ya coo, kani (Mɛlɛka) pɔla ya, o vem ya le kɔlan vanaa co o sangaa nin-nda yoongu kɛndɔɔ tɛɛngullo, le vanaa nɔ mɔnɛi o lakɔl-la cɛwvo, le vanaa co o biyɔɔ nin-nda yoongu baŋan ndaa dimullo, le vanaa kaasoa yoongu sɔlaa ihɔɔyaa dimullo.
Kɛ vana-vana yɔngun pɛ, mò pɛɛku tɔŋ peelanndo, tɔŋ ihɔɔyaa, mò kela lecoo a biuvɔnndo, o co ka le ndu tueyɔɔ mò pɔɛɛnun te, kɛ mò kela lecoo ɲɛkɛndɛi, vana kon sɔlanin dɛnɛ kɛndɔɔ o dɛnnda ndɔlan nin.
Puapilɛa nia, le hɔ́ɔ́yɛi niaa sɔla veeloo ni. Kɛ nduyɛ, la siinguu hɔ́ɔ́yɛi ken fɛɛlɔɔ le luɛyɔɔ dɛnnda n'falulan tosaa le, kɛ la tosalan baalaa vellaa-velle a kaolianndo.
O Mɛlɛka dimi-o co hoo ni aa: «La sim-ndɔ o nɛilan coo mì la mɛɛndian, la ɲuuniaa vɔ le nɛila masindɛlan, ɔ́ɔ̀ o va nɛi kɛndɔɔ-o, la kɔ lecoo, mì la sɔla pɛngio le kɔlta niaalan! Kɛ má muli aa: ‹N kuenin o nɛi kon coo le.›
Lelan, n sinan Mɛlɛka. N kindikindin le ndu sinaa. Kani o co hunɔɔ lekɛ́ndɛi mɛɛ ɲɛ-tengaa paale siaa hun nuaa yɛ. O co naa hunɔɔ coo maa piɔɔ lesial, te kon te maa piɔɔ sialte tase pɔɔliaa lɛŋnden-ndo.»
O co kɔl siinguu niaa n'cɛ mì la cal vɛlɛ a isiòòn te niaa sɔla le, kɛ Kɔl siinguu niaa cuavaa Hala-a-o. Ndu koni tosa ni mì n veelu Hala aa: «Pua, Fuɲa naa».
Telen Kɔl toɲaa hunnin-ndo, o cɔmnin niaa dɛnndan kpow o toɲaa nin, kani sɔɔn o diminin-ndon fulanin o ndu pila nin te, kɛ o dimulnin niaa sɔɔn o tuɛinin-ndon kpede, mò dimul niaa dɛnnda hun tosannin-ndan.
Nila niaalan la tuɛinin diomndo dimio niaa kɔɔli telen niaa yeemanin le kɔlan o ba kɛndɔɔ coo te kon te o ba mɛllo coo-o aa: «La tofa vɔ nɛiyo, la kɔ lecoo!»
A busanin nɛiyo, nɛi bɛndoo o lɛŋnde len nin, a kenin nɛi kon diolan aa: «Nɛi diandaa.» Vana nɔɔlɛi keinin o nɛi kon coo le. Le yungu Mɛlɛka-o daama o vanin ni, vanaa vanin keiyo o nɛi kon coo-a, hali diɔmnda a luusiannin te.
O co o sɛvaa o sɛbɛla vanaa-tɛɛngaa-diom Hala-a nin aa: ‹Nda kpow a sɔlanin pɛɛkoo fulaa Hala o ba.› Vana-vana tuei pɛ Pua diom, mò cɛl pɛɛku ndɔɔ, ndu hin o ya lo.
Vannda súúlan taw a kɔanin ndon taw-taw mà dimi aa: «La hun mì n helnun o pembii Mɛlɛka-e coo! N helnun o Cɛi-Hala Yakɔb-o nin haliko mo pɛɛku naa nɛila ndɔlan, mì n kela o nɛila o cɔmnin naa lan coo. Kani Siɔn tɔŋndo fulanin ni, Yerusalɛm sɔɛi Mɛlɛka-e fulanin ni.
Mí Sɔɛi siŋnun falon, mí i va naa tɛɛn. I co i piaa a kɛndɛi a á toɲaa. Mí n mɛɛndan biilu ndɔɔ, biilu ndɔ kon co maa o Po pilɔɔ sɔla fulaa Fuɲa ndɔ o ba-o.
Kani vana sɔla pɛ veeloo Mɛlɛka o ba telen o co cɛɔ-vo, o sɔla hɔ́ɔ́yɛi Mɛlɛka o ba. Lende vɛlɛ koni, vana vannun pɛ o hɔ́ɔ́yɛi nin telen o sɔla veeloo-o, mɛɛ cɛ Krista-o o co ni.
Ya bɛndu kalaa, i co sɛbɔɔ ho sɛvaa le Vanalanɔ Hala hɛli-o nda cuavaa ndɔa ya kaola o toɲaa nin-nda, o co ko ya le kaola nda le, kɛ vanaa-vanaa sínà toɲaa.