Kɛ Mɛlɛka, Hala kpeekpeiyo o co ni, Hala nɔ yoomoo o ba-o, masa co le lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀-o. Te o tambu pɛ kɔllo, lɛŋnden le ɲiiya, vanndacieea nɔla kɔl ndɔ tuwvo simullo le.
Mí Kɔl Hala-o a lanɔɔ Saa téndóó va dimio aa: «Hun!». Vana tuei pɛ ndu bɛɛ veelu aa: «Hun!». Vana kolɔɔ bii pɛ, o hun. Vana yeema pɛ, o hun kɔndu mɛmma yooman, o co a vɔngu le.
Mó dimul-la vɛlɛ aa: «I cuu tosan, ya co vana tasoo a vana mɛɛlaa ni, kandɔnndo a mɛɛlulan pɛɛn. Vana kolɔɔ bii pɛ, i kenin ndu soon mɛmma yoomaa, o venin a vɔngu le.
Ndu pilɛ kpé co yoomu le fɛɛn a fɛɛn ni. Ɲɛ-tengaa o co nin-ndo, vana-vana nɔla mà sɔɔnguu ndu ikɛi le. Vana-vana ci vɔ Mɛlɛka le, nduyɛ vana nɔla mà ce ndu le. Màá o sɔla bɛɛlen a kpaaya fɛɛn-fɛɛndo! Amiina!
Mí Yeesu mulul ndu aa: «Te nɔm óò sina pɛ ke Hala-o, a vana co nɔm hoo dimullo aa: ‹Ke ya mɛnndan mì kol›-lo, nɔm va ndu mɛmma kolan piɛi ni, mì ndóò ke nɔm mɛmma yɔngu vana cindaa-an.»
Kani Saa téndé co o kpɛŋɛ lemasaa tɛɛn-ndo nɔnin nda hɔlten coo. O simnin nda laci le nda yɔɔ o soonnda kólaala mɛmma yoomaalan. Hala vɔɔsuunin nda mɛmɛan kpow o lahɔl.»