37 Kani toɲaa sɔɛi taloo dimi-e co ni aa: ‹Hoo co saŋɔɔ, mì o pilɔɔ va kovɔɔ.›
La saŋnin, kɛ la kuwnin te, la pesinin oliveon, kɛ la solinnin kpeku a macuɛi le, la vɔɔciaanin rɛsɛnndon, kɛ la kolnin mɔima ndɔan te.
màá i saŋ, mì vana celen de tɔnɔ kon, màá vannda suingi tɛyun nun!
Siòònde va ya a nɔm ni, kani vana n co-o, dɛnɛ nɔmndo kendu bɔɔ. Ɲɛ n kɛsi loo, ndu n cua ni, ɲɛ n seŋ too, ndu n koaw ni.›
Te Israɛlla ndáà saŋ pɛ maalon o ciɛɔn ndan nin, Madiannda, Amalɛkea a vanaa fulaa a ba paalen le can-ndo-a ndáà hun del nda coo a cɔwvo.
Vana koavaa co nin bɛɛ salaa sɔlaa, mo va kullon cuungiaa le cinda fɛɛn-fɛɛndo, haliko mi vana saŋaa nda vana koavaa dɔwnun ɲaale latulu.
I vem niaa kovɔɔ o ciɛi niaa tosa baala le-i nin, nɛɛ vanaa celen a tosa baalaa-a pɛɛn, o baala nda sanga tosaa-o nin niaa luɛi nuaa ni.»
I co niaa toɲaa dimul kpendekele, vana laalan ya pɛ, ndu bɛɛ tosanin dɛnnda ya co tosaa lan. O tosanin bɛɛ la hiow lan-ndan, kani ya, i co kɔnndan o Pua lo.