Mí bɛɛndiaa vɛlɛ dɛnɛ ɲɛm-kéan iyɔmun ndáà bɛnda le yɔngoo o telen kelunndo-on, a dɛnɛ ɲɛm-kéan ndáà cua o ɲɛm vaan tason nin-ndon. ‹Éé Hala nuu, loonun a ya mà tuinun ya iɲíí!›»
O kon kɔɔli, mí dimul leviia le dindinndo, le kɔlan cumullo o diola kobio, haliko mi vannda ke paale pɛngiaalen bɛɛlen. ‹Éé Hala nuu, loonun vɛlɛ a ya le ken. Tuinun ya iɲíí, mɛɛ dɛnɛ nɔm kɛndɔɔ co o bɔɔ yɛ!›
Sɔɛi fula Mɛlɛka o sondo-e co hee ni aa: «Ya i sina tuula ya nɔ le niaa lan, tuula dɛnɛ kɛndɛ lan, o co tuula dɛnɛ vɔɔn te. Kani i yeema siɔdii niaa kɛndɔɔ, mì la nɔ kɔlkɛsiaa.
Vana-vana ke pɛ niaa mɛmma kolan taala kólaa ca o diola nilan le tùú niaa co vanaa Krista-a o, mì dimul niaa toɲaa, vana kon ndu folanin vɔ̀ngɔ̀ ndɔɔ le.
Mì dimul niaa toɲaa, vana-vana ke pɛ cuaambɔa ha o pilɛ hali mɛmma ɲuluan taala kólaa ca le tùú o co kaandennɔ nuu-o, vana kon folanin vɔ̀ngɔ̀ ndɔɔ le.»
Kɛ a yandi fallo, te sɔɛi nɔmnde cuu pɛ toosian, mà muungu o vali nɔmndo nin, yiyan ya coo ma tuinun ya iɲíí, ma soo o Faraɔnnɔɔ lo, mò soli ya o kaasoo ho.