Mí bɛɛndiaa vɛlɛ dɛnɛ ɲɛm-kéan iyɔmun ndáà bɛnda le yɔngoo o telen kelunndo-on, a dɛnɛ ɲɛm-kéan ndáà cua o ɲɛm vaan tason nin-ndon. ‹Éé Hala nuu, loonun a ya mà tuinun ya iɲíí!›»
O kon kɔɔli, mí dimul leviia le dindinndo, le kɔlan cumullo o diola kobio, haliko mi vannda ke paale pɛngiaalen bɛɛlen. ‹Éé Hala nuu, loonun vɛlɛ a ya le ken. Tuinun ya iɲíí, mɛɛ dɛnɛ nɔm kɛndɔɔ co o bɔɔ yɛ!›
Le tùú ya kaola Cɛi-Hala nuu taw-vo, i yɔngu vɛlɛ sianin nin ya pilan a volin nin ya pilan, handɔɔ o ɲɛm yáà cii nin cuungiaa le Cɛi-Diandaa tangullo-on kpow coo.
O kon vana nɔlanin-ndo vownunnin volɔɔla humbulan, i vɔɔsuunin diola ndɔlan o sɛbɛ yoomaa nin te, i pialnin diola ndɔlan Fuɲa nuu a mɛlɛkaa ndɔa o hɔl.
N co niaa vɛlɛ dimul kpendekele maa n kuuna niaa le muloo, ɲɛm solian a sala hiavaa biyɔɔ vanaa-solia-lasálàá, leviia, vanaa ɲɛ-caa, kpalilaa cumulaa ladioa, buɛyaa Cɛi-Halaa a vanaa baalaa co o Cɛi-Hala-o nin-nda kpow o ba.
«Éé Mɛlɛka! Loonun maa i kela nɔm o hɔl sakpo a kɔl nuu kpow, mí tosa ɲɛ co o kɛndɛ nɔm o hɔl-lo!» Esekia lo piɛilen lende, mó caŋ fúkpàà-fùkpàà, mí mɛmɛan ma toal ndu taw-taw.