… Tofa vɔ, i co hunɔɔ maa vui. Dɛnɛ kɛndɔɔ co le vana co kɔl, mò manda volɔɔla ndɔla cuɛinanndan, haliko o kela fondo mi siɛmbulan la bii ndu a vannda loo.
La cua sɔɛi he bala tiɔn mì la sina maa telen naa n co hoo-o, telen niaa bɛnda le tiondɔɔ o lɔan-ndo tiiya, kani sunsun cindaa sɔɔnguu niaa macɛlu hiovɔɔ telen naa n laalan-ndo.
La sina hee pɛɛngu: te vana cɛiyo ndóò sina pɛ telen vuiyo co hunɔɔ ndu ciimbuu o ɲumndan nin-ndo, o va lo lahɔl. Ndóò cɛlnin mì vuiyo ndóò pɛl cɛi ndɔɔ le.
Telen nda va kon kɔlan man piondɔɔ-o, mí vana lanɔ sɛnɛiyo tiiya. Mí felengia ŋuɛɛnua va a bɛɛndiannda-a luɛi nda ndaa latulu o ciɛi kafo liilaa lanɔ sɛnɛi kon nin, mí vannda kinda dioo.
«La caa taw! Yɔŋii niaa laasiaa kɔlta niaalan a pululen, a mɔiyan kolɔɔ a á buulannda ceenndan. Bau, paale Po vanacieo hunnin-nden le co tiiya, la venin nden kɔl te.