11 Kobi oo kobi, te kon te ciee oo ciee niaa tiiya pɛ, la ɲuna te vana bɛnda le niaa yiyaa-o co pɛ lon, la lo o ndu lo háá mì la cɛn le kɔnndan.
Mial oo mial ndóò lɔl o bɛ́ɛ̀ le, dio nuu va o kumbiaa lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀ le vanaa co o kelaa nin-nda.
Cɛi oo cɛi nda yiya niaa pɛ, la lo lon. La cɛn ndon pɛ, la muungun.
Mó dimul nda vɛlɛ aa: «Cɛi niaa luɛi pɛ, la lo lon háá mi la faŋan o fonda kon.
Mɛɛ o sɔla yinɔɔ nda yungu ndɔɔ kpede, mó veelu naa aa: «Te la laalan pɛ maa vana laalan Mɛlɛka-o ya co ni, mɛɛ la hun mì la va o yiya o ya lo cɛinin.» Mó baŋ naa, mí n cɛl kangalan.
Vannda kpow ndáà cɔu lende, má va sɔɔn pɔmbɔn dimio aa: «Tofa vɔ, o kɔɛ o yiya o vana lahakio lo cɛinin.»
la cua bɔlɔ kelaa le, la cua domala bɛndula tiɔn te, la cua lasamta le, la cua lesion te, kani vana baalaa bɛnda mò sɔla balo ndɔɔ.
Cɛi niaa luɛi pɛ, la yil nda aa: ‹Màá kɔlɲuloo va cɛinin nanu!›