Ɔ́ɔ̀ vana nɔ kɔlkaloo le dɛnndan ndan bilaa biyɔɔ-o? Vana sondo Mɛlɛka-o dimul sɔɔn mun-ndo, o yonda mun! Le yɛɛ lɛŋnden le tambu yɛ, mí le ŋɔa maa lɛŋnde veselɛile vana-vana kei nin te len?
Tàndà vesɛi tuw-tuwvo siŋnunnin dalaa, lɛŋnde polten le siŋnunnin peela leboltan. Kpɛ̀ndɛ̀an a cɔ́ɔ́cɔ́ɔ̀an ma vulnin o fonda tivolla ndáà kila bɛ̀mɛ́ltan-ndo.
«Vana-vana yeema pɛ le ya delɔɔ kɔɔli, mɛɛ mò kɛɛ fuɲa ndɔ, kala ndɔ, laa ndɔ, cuavaa ndɔa, puapilɛa ndɔa a yemaa ndɔa, mò kɛɛ vɛlɛ yoomu ndɔɔ, te o co kon te, o tiwba mò siŋnun kaandennɔ nuu le.
Mí Mɛlɛka dimul ndu aa: «Vannda súúlan tan tiɔn a co nɔm o dembe ni. Vanaa-mangalaa-isɔɔa súúlan tan tiɔn n co violɔɔ ni. O pilɛ hiawnin o pilɔɔ kpaayaa. Po tasoo calnin pɔmbɔ ndɔ o labɛngunin.»
«Vannda Dedan! La mulin mì la ɲaanun, mì la kɔ vionnun o buululan nin, kani dɛnɛ palaa ya hin niaa tuisi coo ni, niaa yungu Esau-vo pɛɛn! Telen ya co niaa mululɔn-ndo tiiya nuaa ni.
Lelan, la yaŋ nilan mì la tuei tuu Mɛlɛka nɔ le Edɔmnda-o, kɛɛsuula o nɔ le vannda Teman-ndan! La laalan ken, a kɔanin a nda maa n'cɔlu, hali a hiow dɔɔnanndo-a. La laalan ken, calta ndalan la tambunin le nda.
Sɔɛi fula Mɛlɛka-Nɔ-Kpaayaa-Kpow-vo o sondo a Edɔm o kɔɔ-e co hee ni aa: ‹Vɛ̀ɛ̀ vana kɔlkalu co lɛ Teman te? Mò va maa dɛnɛ sinaa vanaa kɔlkalua laasian? Bàà tambei kɔlkalu nda tambu ni?