Lelan, la caa taw, le mɛɛ niaa yaŋnun vannda yɛ. Kani a yɔngunin vana nɔ-o, kɛ vana nɔ loo, hali ɲɛ-pɔmbɔ o co yiyanndo maa o nɔ-o, ndu hialunnin ndu.»
Lelan, Mɛlɛka Hala Israɛlla dimi aa: ‹A toɲa, mí yáà tuu le yungu fuɲa nɔm-ndo a polale nɔmnden siinguuo vanaa-solia-lasálàá le lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀. Kɛ sisa, a cii dimi kpendekele maa o ve lɛnin lende le. Kani vanaa ke ya bɛɛlen-nda ya bɛɛ ke bɛɛlen ni, kɛ i tuisinin vanaa co ya yii luɛyɔɔ le-a siɛmbulan.
Mí vana mandaa bolofaa kon ɲunan o kɔl ndɔɔ nin aa: ‹Vɛ̀ɛ̀ ya tosa yɛ? Kani vana ni bɛndoo co ya ɲɛm ndɔn faŋa o ba? I nɔ yɛ mayoomu mì tosa vali yondo le, nduyɛ siɛmbulan la co ya vɛlɛ le vannda ɲɔɔn piɛiyo.
Nduyɛ, o co o sɛvaa o Sɛbɛ condii lisɛi nin aa: ‹Màá calta ndɔlan la lo fondo! Màá vana-vana cal lɛ lon te!› O co vɛlɛ o sɛvaa aa: ‹Màá vana celen muungu o fonda ndɔɔ!›