O mɛi ceen paandoo lon lende le, kɛ mó cuu mɛmma bɛnduan o ceen vanaa ndáà síná Hala le-a coo, fɔ Noe va diom Hala-o yondaa-o kínɛí o kanda ni a vanaa celen nda ŋɔmmɛw.
Le laalan Noe ndóò nɔ-o, mí Hala cɔm ndu dɛnnda vanaa ci vɔ le lan. Mí Noe luɛi sɔɛi Hala-e yii, mó toosiaa dɛ̀ndɛ̀ mamɛn bɛndoo le yungu ndɔɔ ciindiaa. Le hee, mí Noe cɔm maa dɛnnda vanndacieea o ceendo coo la niŋ te. O kon mí Hala ca ndu vana sandaa le laalan ndɔɔ.
Mí Mɛlɛka ca maa kɔlvesɛi vanndacieea va hiovɔɔ laci o ceendo coo tuŋ, mó ca maa lepalaa-lepala, yiyannda vɔɔnnda va nda o lakɔl-tan la va nda lueiyo o dɛnɛ vɔɔndo nin.
Mó dimi aa: «Fɔ mì tɛɛmbuu vanndacieaa ya cɔw haa mí soli nda o ceendo coo-a. I co vɛlɛ visia bɛndua, visia pɔm-pɔmbɔa kela lɛŋ-nda a yowva kpow tɛɛmbuu. I sina ɲɛ-ɲɛ vem ya nda cɔvɔɔ le.»
Kɛ o tosa lɛnin lende le, la tofa vɔ, o yɔngunin niaa kɔlkɛndɔɔ a ɲaaloo! Vannda kialunin nawva bololan ma diw saa, a dianin vision ma kol mɔiyan. A diminin aa: «N dionnun ɲɛdiaa mì n kolnun man bɛ́lɛ́-bɛ́lɛ́, kani vuo naa n co siɔdii ni!»
«O niaa tɛɛn, te vanndo nɔ pɛ vana baalaa, mì vana baala kon va vàá, te kon te mò va cɔlua mandaa, mò hin fulaa o poli, vɛ̀ɛ̀ o dimul ndu pá aa: ‹Hun cɔ́-cɔ́, mà de ɲɛdiaa›?
Vannda va dioo a kolɔɔ, a va laandua yilɔɔ, a va cuavaa ndaa kɛsio o nɔlan, háá paale Noé luɛi o dɛ̀ndɔ̀ɔ́ nin-nden. O kon, mí mɛmma bɛnduan ma hun, mí ma diw nda kpow.