31 O kon mí fuɲa ndɔ dimul ndu aa: ‹Po nuu, nɔm a co ya ikɛi lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀, ɲɛ-ɲɛ ya nɔ, nɔm nɔ ni.
Israɛlla pɛɛn, a Hala siinguu cuavaa ndɔa, mí biilu ndɔɔ va nda coo-a. A o yiilu kpemala ndɔlan-nda, a nɔ tɔŋndo a kannden-nda.
Mɛɛ i co ɲuna: Mò va maa kɛɔ Hala kɛɛ vanaa ndɔa ni? O kɛɛ nda le! Kani ya bɛɛ, Israɛlnɔɔ ya co ni, cua imama Abraham-ndo, fulaa o polale Bɛnyamɛn-nden nin.
Nɛ̀ɛ̀ fɔlɔn ke yɛ nin ndu ɲɛ, haliko mi ndu bɛɛ sɔla ɲɛ ndu o ba?
Kɛ mɛɛ po nɔm cii hoo bolofaa nɔmndo tɛɛmbuu vanlaandua suundaa kɔɔli-o hin, má dii naw téndé celulɛiyo.›
Kɛ mɛɛ mì n tosa kafoo, mì n dɔwnun ɲaale, kani pɔmbɔ nɔm hoo ndóò vi, kɛ o muungu yoomu. Ndóò lo, kɛ o cennun.›»
Nduyɛ, cɛɔ lò o yungulen nin le lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀ le, po vialaa yɛ ndu, mò lo lon le lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀.