O kon kɔɔli, o dimulnin a vanin ndu o ba mɛllo coo-a aa: ‹La faŋan ya, niaa vanaa dangaa. La kɔ o yinnde fɛɛn-fɛɛnnden nin, le toosian le masa ɲinaa vɔɔnda a le mɛlɛkaa ndɔa len pɛɛn!
Kɛ nduyɛ, sɔɔn kpeekpeiyun Hala tɔl mì n kɛsi tumndo-on n co mun ni aa: «Mɛlɛka sínà a ndɔ-a», nduyɛ: «Vana-vana dimi pɛ maa o Mɛlɛka-o o co ni, mɛɛ o màl dɛnɛ vɔɔndo.»
Taa manda pɛ cuawva, telen cuavaa kan kandunin fulaa lenin-ndo, i poonda nda nda o ba. Dɛnɛ palaa vanin le nda lɔ́ɔ́ ya malnin nda mì faŋan nda ikɛi-yo.
Tósà a ya mɛɛ n tosà a vanaa kɔlvesɛiya yɛ le, vanaa yɔŋ vɔɔnda pɛɛn. Vanaa kan co vannda sɔɔn kɔlɲulon dimullo, kɛ kɔlvesɛiyo co o piaa nda o lakɔl cá.
Kɛ sunsun, la sínà Hala, o co yɛ niaa le sínà Hala le, ndu sínà niaa ni. Le yɛɛ niaa co yɛ vɛlɛ sɔɔn fondon nɔ mun tɔnɔ lon hɔlla mulullo? La yeema mì la muungu vɛlɛ mun o ba bɛngu?