«La cównùn halaa fondoa le, le sélnùn piɔmnda le, la tosa pow sálà le, la kɛ́sì powtan o lɛŋnde niaalen nin, mì la kɛɛmiaa lan le lan sooloo le. Ya co Mɛlɛka ni, Hala niaa pɛɛn.
‹Vana-vana sɛl pɛ piɔmndo, te kon te vana-vana cɔw pɛ piɔmndo a ciliŋii o teengiaa-e, mò kɛsi ndu o fonda yililio pum le ndu sooloo sɔ́ɔ́-sɔ́ɔ́, màá dangaa va vana kon coo! Kani Mɛlɛka yeema ɲɛm vaa lende le, n vanndacieea toosiaa a bala ndalan-ndon.› O kon, vannda kpow a cɛlnin aa: ‹Amiina!›
Mí Aarɔn bii mun nda o laba, mó teengiaa mun, mó vow mun o ɲɛ pum nin, mó cɔaw piɔmndo a mun maa naw téndé. O kon, mí nda kpow a saan kponyoo a yondaa aa: «Israɛlla, mì la ce hala niaa! Ndu soli niaa o lɛŋnde Esipte len nin ni.»
La dɔw ɲɛ co hunɔɔ tosan o hau kɔɔli-o taasi, paangii ŋɔmahiɔɔlundɔɛi co hau malɔ bidiin a lehiɔɔlu, paalen nden Cɛi nuu kilan ni, Ya Mɛlɛka pɛɛn. La dɔw taasi ɲɛkɛndɛi.
Kani ya co Mɛlɛka ni, Hala niaa pɛɛn. Lelan la dindin few, mì la va vanaa diandaa, kani o diandaa ya co ni. Le hee, la síŋnùn vanaa nɔɔlɛiya a ɲaa huulaa a visia pɔmbɔa sasun lɛŋ-nda o kɔɔ le.
Kandɔɔ nin o vɔsi ŋuɛɛnundɔɔ, la nɔla mì la kɛndu kɔmnde len le niaa pila, mì la de. Te la tosa pɛ lende, tɔlɔɔla niaalan la kom kɔmnden pila, la vangalan. Ya co Mɛlɛka ni, Hala niaa pɛɛn.
La bɛnda mì la lom piɔmaa nda cuá maa halaa nda-a. Kɛ la del o tɔɔndan nin le volion a sianin kumbu nda-on cuaa le. La cua mun te. Dɛnɛ kon nɔla mò va yaŋɔɔlen le niaa, kani dɛnɛ nɔɔlɛi bɛndoo pila dɛnɛ kon co Mɛlɛka Hala niaa o hɔl ni.
Nɔm, a tosa dɛnnda vɔɔnndan hiovɔɔ vanaa tosa masalen nɔm tase-a coo, kani a cownun halaa celen, a co piɔmaa n'cilinnda-a le ya kɔllo tɛɛmbuuo, ma mulul-la kɔɔ.