50 háá mì Mɛlɛka lo nɛɛ o co o halataala-a, mò muli hɔlla mò tofa.
Lo o halataala lon, mà tofa. Lo o calta nɔmnda diandaala vavonndan nin, mà nuaa vɔ. Kuɛɛ nɛ paŋala nɔmndo a dialun kalan nɔmndon co yɛ? Misimisi co lɛ nɔm biyɔɔ mì kɔl nɔmndo hiilun a ɲííye le naa le.
«Éé Mɛlɛka! Loonun a dɛnɛ komal naa-o. Tofa vɔ, ma ce siɛmbula co naa coo lan.
Mɛlɛka, tofa vɔ ma ce. Nɛ̀ɛ́-nɛ̀ n tosal-lɛ nin dɛnɛ vaa nuaa? Vɛ̀ɛ̀ ndóò bɛnda pá mì vanlaandua ndáà de cuavaa ndaa nda velu-a? Cuavaa nda kaola haa kaola bɛndoo-a. Vɛ̀ɛ̀ ndóò bɛnda pá mi ndáà diw vanaa-solia-lasálàá a vanaa-tɛɛngaa-diom Hala-a o cɛi-kola-toandaa diandaa Mɛlɛka-o nin?
Maa mɛɛ yinnde yɔmii vesɛilen le bii nuaa yɛ, maa mɛɛ mɛmma co ŋolɔɔ-an ma vela yɛ, lende koni yaamɔaa nɔmnda ndáà sinanin diola nɔmndan ni, mí vanaa-mangalaa-isɔɔa ndáà ɲiiya nɔm o hɔl.
Hɔlta nilan la luei ya o sangaa nin, le tùú ya co cuavaa laandua kobi nuu cɔu o sangaa nin-ndo.