Le fɛɛn a fɛɛn nin, vanaa dangaa niaa co ni. Cɛlen le cuu lɛnin niaa kuee lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀ le, la vanin vanaa kialaa iyɔmnda a vanaa vilia mamɛnnda le Cɛi-Hala nuu.»
Mó baŋ Kabaɔnnda yɔmnde tingɔɔ a mɛnndan vilio le Israɛlla a le fonda-loamaa-lasálà Mɛlɛka-o o fonda ndu Mɛlɛka hɛli-o. Háá paalen nden hau, baala kon cuavaa ndaa imamaa co tosaa ni.
O kon kɔɔli, o dimulnin a vanin ndu o ba mɛllo coo-a aa: ‹La faŋan ya, niaa vanaa dangaa. La kɔ o yinnde fɛɛn-fɛɛnnden nin, le toosian le masa ɲinaa vɔɔnda a le mɛlɛkaa ndɔa len pɛɛn!
O kon, mí Mɛlɛka Hala dimul kɛwvo aa: «Le dɛnɛ n tosa hoo-o, dangaa vanin nɔm coo visia pɔmbɔa a visia bɛndua kpow tɛɛn, a vanin sasɔnndo o dembe nɔmndo coo le kɔlan. Le fɛɛn a fɛɛn, cundoo n vanin dioo ni.