Kani kɔl tambɛi Mɛlɛka cɛ̀l ho mò komal vana-o, ndu tosà ni mì vana kon mangala kela ndɔɔ, ɛɛ nduyɛ mò sɔla cindaa. Lelan, vana tembu kɔl a ndu le. Kɛ kɔl tambɛi ceendo ho ndu, piɔ́mndo o yɔngu vana sɔlaa ni.
Kani naa bɛɛ diɔmnda naa n va paandu ni, vanaa bii isɔɔ le-a, n va o pɔwlan nin. N va cɛa le yeemɛi vɔɔŋun súú-súù ka a le yeemɛi ɲɛm kɛndɔn. N va kɔlvesɛiyo tosaa mí n va yeemɛi vɔɔnde. Náà n nɛinun vannda, mí nda bɛɛ va nɛyɔnndo a naa.
yeemɛi bɛnduei, mɔiyan yɔngɔnndo, pululen a dɛnnda vaa lende. Vanaa co dɛnndan ndan tosaa-a, i co niaa ndi pɔɔ dimul maa mɛɛ ya dimúl nin niaa ndi yɛ, nda sɔlanin kɛ o masale Hala len nin te few.
mí ndu pila niinu kɔlan kpɛŋ o lɛŋnde veselɛilen nin, mó kɔ cal o yɔmndo pum bɛngu, mó yeema piɔ́mndo, mó dimi aa: «Hee ndi hiow bɔɔ ba, Mɛlɛka! Lelan cua yoomu nuu, kani i co fisa a fuɲaa nia le.»