O kon, mí langbanɔɔ kɔ luɛi cɛinin ndon. Mí Laban tuisi volɔɔla va ɲɔɔmɛɛa o kɔɔ lan, mó yɔngu nda foeende a bil puiyaa le dioo. Mó soli vɛlɛ mɛnndan le ndu pila a le vanaa va ndu kɔɔli-a pelon pulɔɔ.
Mó dimi aa: «A yandi vanaa nia bɛndua, la cɛl mì la kɔ pɛngi o vana niaa baalaa lo cɛinin. La kɔ pulu pelon mì la lɔl lon. Siɔdii idii, la pena hiovɔɔ nɛɛ niaa co kɔlan-nda.» Kɛ má mulul ndu aa: «Mal haki. O bɛɛ co o cieo tɛɛn-ndo naa n co malɔ ni.»
O kon, mó muli hɔlla a kpengii cuaa va-e, mó dimul Simɔn aa: «A ce cuaa ho? I hin o nɔm ndo, a ke ya mamɛn mì pulu n'pelu le. Kɛ ndu ndu, o pilu ya pelon a mɛmɛma ndɔan, mó vɔɔsu mun a yiiŋii ndɔɛi.
mò nɔ tɔ́ɔ́ kɛndɔɔ le dɛnnda kɛndɛla ndɔlan, mò va vana caa cuavaa ndɔa biyɔɔ-o, mò va vana caa mialla biyɔɔ-o, mò va vanaa diandaa pelon pulɔɔ, mò va vanaa sangaa co coo-a malaa, mò kindin le dɛnnda kɛndɛlan kpow tosaa.