Kani vanaa nia a ya pila kpow, a cii naa pisi le naa diyɔɔ, le naa tɛɛmbuuo a le naa ciiyo selemenden. Te ndóò va pɛ maa le siŋnɔnndo cɛa piaandua a cɛa laandua ndáà pisi naa ni, i ve ɲɛ-ɲɛ dimi le, kani dɛnɛ palaa kon ndu ndóò tosanin mì vana óò kpeeŋiaa nɔm masaa le.»
«Éé ya, demboo! Kpòkóó ya, demboo! I co somisominndo a ɲɛ nɛyaa, kɔllo kindun ya véŋ-véŋ. I tiwba meiyo a hee le, kani i tuei bulula-hɔŋaalan diom, a yonda cɔwvo.
O paale tɔ́ a leyàándɔlen coo o paangii tɔ́ a idiinndɔɛi nin, paangii Adar, sɔɛi masaa ndóò yii tɔŋndo-e ndíì bɛnda le tosanndo ni. Yaamɔaa Yuifia ndáà nɔ o lakɔl maa a va nda tiwba paale len. Kɛ mí o nda ve kɔl too tosan, mí Yuifia nɔla vanaa va nda pɛɛsaa-a.
O kon mí mulul masaa aa: ‹Masaa, màá va yoomu le fɛɛn a fɛɛn! Kɛ vɛ̀ɛ̀ ya kɛɛ yɛnin kɔllo itambu? Kobi sɛila fuɲaa nia imamaa la co nin-ndo tambu, yinnden le lom koŋnda ndɔlan.›