Le sɛ dɔ́ɔ́ pɛ, a saŋ yɛyii nɔmnde, háá icɔllo kɛ́sì ba nɔmndo pɛngio le. Kani a sinà n naŋnin te, ko ba pilɛ ni, ko kpow yɛ ni. Ko mun kpow yɛ ni, a sina le.
Mì dimul niaa toɲaa, vana-vana ke pɛ cuaambɔa ha o pilɛ hali mɛmma ɲuluan taala kólaa ca le tùú o co kaandennɔ nuu-o, vana kon folanin vɔ̀ngɔ̀ ndɔɔ le.»
O kon, a sɔlanin duaa, kani a tiwnin ba nɔm mingullo le. Kani kon mingulunnin nɔm paale vanaa tosa dɛnɛ sandaa-a muungunin yoomu fulaa vanvílɛ́iya tɛɛn-nden.»
O kon masaa mululnin nda aa: ‹Mì dimul niaa toɲaa, telen oo telen niaa va o hiow dɔɔnanndo o puapilɛa nia ha tɛɛn-ndo dɛnnda lan tosallo, ya niaa va tosal kon lende ni.›
lɛan, nɔnɔɔ hilihilio, saa a visin nawvon le dioo. Kani nuaa vanaa ke nda ɲɛm mun-nda nda dimin o kɔl ni: «Vannda ha yɔkpa bɔɔ. A sanga a yiaan a á bolola vesɛilan o lɛŋnde veselɛilen nin.»
Kandɔɔ nin o vɔsi ŋuɛɛnundɔɔ, la nɔla mì la kɛndu kɔmnde len le niaa pila, mì la de. Te la tosa pɛ lende, tɔlɔɔla niaalan la kom kɔmnden pila, la vangalan. Ya co Mɛlɛka ni, Hala niaa pɛɛn.