Kani la tofa vɔ, Mɛlɛka co fulaa o calta ndɔlan nin le vanaa co o lɛŋnden coo-a soŋɔ̀ɔ́, le dɛnnda vɔɔnnda ndalan. Lɛŋnden le solinin kooma deli lecoo-an ceen vakpa, le vin ndɛnin vanaa nda diw lecoo-a le.
Vanaa va o lɛŋnde len nin-nda cɔu hɔ̀ɔ̀lɔ́ kon o landanndo ndu o ba, má dimulan vellaa-velle aa: «Langbanɔɔ ho kɛɛ va vana diyaa n'vanndo le, kani mɛmma ihɛllan ma langa biondu ndu, kɛ dɛnɛ sandaa Hala-o cɛl-lɔ mo va yoomu le.»
Fɔ yɔmii niaa sina maa vana di kɔmnde ndɔlen tei niaa bɛnda le koombiaa ni. La keŋ pɛ ndi, la solin kpekoo a ndi le kobi niaa co kon cɔlɔbaa-o biyɔɔ, háá mì kobi kalaa del niaa o ba.»
O telen pilɛ kon, mí dimul nda sɔɔn mun: ‹Mɛlɛka Hala niaa yɔngu niaa lɛŋnden nden kɛ́ɔ. Kɛ o niaa tɛɛn, vana-vana nɔla le ɲɛm cɔwvon cuaa le cɔwvo, ndu cua mun mì la sim puapilɛa niaa, Israɛlla laci a volɔɔla cɔwlan o laba.