12 Vɛ̀ɛ̀ peela co Damas lan, Abana a Parpar, la co fisa a mɛnndan Israɛl kpow le? Vɛ̀ɛ̀ yáà nɔla pulɔnndo lon mi yáà sengu le?» Mó mulin kɔnndan a kɔltuwvo.
O kon mí Naaman dimi aa: «Mɛɛ n kɛɛ ɲɛm ya ke nɔm-ndon yɛ, cɛl ma ke ya puuloo tùú milɛaa ŋiɔn a cua kpafii. Kani i yeema lɛ mì soli sálà loamaa, te kon te sálà kɔlɲulu le halaa celen te, fɔ le Mɛlɛka.
Mó bii doma kon, mó lɔaa mɛnndan a ndu, mó deŋi aa: «Kuɛɛ nɛ Mɛlɛka, Hala Elii-o co yɛ? Kuɛɛ nɛ o co yɛ kpeekpei?» Lende ndu bɛɛ lɔɔ mɛnndan ni, mí ma sɛyan tɛɛn o ba kɛndɔɔ a o ba mɛllo coo, mó taŋ.
O palɛi ken, mɛmma soonndan ma vanin fulaa Yerusalɛm. Matiŋ ma vanin kɔlan a ba mɛmma ihɛlma co a ba paalen le can-ndo-an, mì matiŋ ma va kɔlan a ba mɛmma ihɛlma co a kpengii paalen le del-lo-an. Lende ɲɔɔ vanin tosanndo vɔɔlen a sialten ni.
Mí Naaman tambu kɔl, mó va kɔnndan a dimio aa: «I va yiyanndo maa vana-tɛɛngaa-diom Hala-o ho ndóò fulanin mì naa n ciikan naa ndu, mì ndóò piɛi Mɛlɛka Hala ndɔɔ, mì ndóò piilian ya o fondala naa co ya lan, o kon mì nàà siaŋaa ho ndóò mal-la.
Éé nɔm vanalanɔ ya co cuaa o nɔu nin-ndo! N cɔn Liban mì n kɔɛ. Sim o pembei Amana coo, o pembei Senir a o pembei Hɛrmɔn coo, mà mɛɛndan bɛ̀mɛ́lta yàlàá a pembun tambilla co coo-on.
A Damas o kɔɔ. Kobio Hamat a kobio Arpad a tuei yoongu vɔɔndo pum. Siɛmbulan la bii kobila lan. A muungu yulan-yulan maa mɛmma ihɛlma biiŋuamma nɔla calle le-an.