mò nɔ tɔ́ɔ́ kɛndɔɔ le dɛnnda kɛndɛla ndɔlan, mò va vana caa cuavaa ndɔa biyɔɔ-o, mò va vana caa mialla biyɔɔ-o, mò va vanaa diandaa pelon pulɔɔ, mò va vanaa sangaa co coo-a malaa, mò kindin le dɛnnda kɛndɛlan kpow tosaa.
Mɛɛ o sɔla yinɔɔ nda yungu ndɔɔ kpede, mó veelu naa aa: «Te la laalan pɛ maa vana laalan Mɛlɛka-o ya co ni, mɛɛ la hun mì la va o yiya o ya lo cɛinin.» Mó baŋ naa, mí n cɛl kangalan.
Kani la nɔ vanaa bala fondoa niaa tɛɛn lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀, la tiwba mì la tosal nda dɛnɛ kɛndɔɔ tuma-tuma niaa yeema pɛ. Kɛ ya ya, la nɔ́ ya niaa tɛɛn lɔ́ɔ́-lɔ́ɔ̀ le.
O kon masaa mululnin nda aa: ‹Mì dimul niaa toɲaa, telen oo telen niaa va o hiow dɔɔnanndo o puapilɛa nia ha tɛɛn-ndo dɛnnda lan tosallo, ya niaa va tosal kon lende ni.›
Mì dimul niaa toɲaa, vana-vana ke pɛ cuaambɔa ha o pilɛ hali mɛmma ɲuluan taala kólaa ca le tùú o co kaandennɔ nuu-o, vana kon folanin vɔ̀ngɔ̀ ndɔɔ le.»