Diandak Sidin tangan Sidin di atas bahu babinian nang itu. Lalu langsung wagas ai wan kawa badiri cagat. “Sukur Alhamdulilah,” ujar babinian tu, “Ulun kawa badiri cagat pulang. Lapan balas tahun ulun kada kawa badiri! Allah bujur-bujur ada lawan Pian.”
Inya badiri di balakang Nabi Isa, parak batis Sidin nang duduk bahiring nang batisnya bahunjur. Lalu manangis ai inya sampai banyu matanya titikan mambasahi batis Sidin. Imbah itu, batis Sidin dilapnya lawan rambutnya. Batis Sidin diciumnya sabagai ciri hurmat, lalu dituanginya minyak harum.
Di situ ada saikung babinian nang sudah dua walas tahun maarit pandarahan paranakannya tarus-manarus. Sudah habis banyak hartanya lantaran inya baubat ka mana-mana. Tagal kadada saikung-ikung tabib nang kawa mawagasakannya.
Lalu Nabi Isa baucap, “Siapa garang nang manjapai Aku ni?” “Guru, sing banyakan urang bakajal-kajal di higa Pian. Kanapa maka sampai Pian batakun nang kaya itu?” ujar Pitrus manyahut lantaran saikung-ikung kadada nang maakuinya.